Müəllim sinifdəki ağıllı, lakin qısqanc şagirdə «Nə üçün yoldaşlarına qisqanclıq edirsən, onların etdiklərini pozub dalaşırsan?»- deyə soruşdu. Tələbə bir müddət düşündükdən sonra, "Çünki onların məndən üstün olmaqlarını istəmirəm"- dedi. "Ən yaxşı mən olmalıyam.”

 Müəllim masasından qalxdı, əlinə bir parça təbaşir aldı və yerə 15 sm uzunluğunda bir xətt çəkdi, qısqanc şagirdə baxaraq, «Bu xətti necə qısalda bilərsən?»- dedi.

 Tələbə bir müddət bu xətti araşdırıb, xətti bir çox parçaya bölməklə bir neçə cavab verdi. Müəllim cavabları qəbul etmədi və yerə əvvəlkindən daha uzun bir xətt çəkdi. "İndi birinci xətt necə görünür? "- deyə soruşdu.

 Tələbə utanaraq  «Daha qısa»- deyərək başını önə əydi.

  Müəllim bu cavabdan sonra şagirdinə unutmayacağı bir dərs verdi: «Biliyini və qabiliyyətlərini artıraraq öz xəttini uzatmaq rəqibinin xəttini bölməyə çalışmandan daha yaxşıdır.»
Davamı →

İnsanlar sadəcə möhtəşəmdirlər. Cənubi Karolinadakı bir qəhvə evinin hekayəsi.

Kevin Spacey'nin «Pay it Forward» filmini izləmisiniz yəqin ki, əsas qayə odur ki bir adam 3 digərinə yaxşılıq edir, həmin adamlar da öz növbəsində digər 3 nəfərə həmin yaxşılığı qaytarırlar, və beləcə bir nəfər dünyanı dəyişə bilir. Filmlərdə çox romantik və real görünsə də, həyatda belə hadisələrin az-az baş verdiyi qənaətində oluruq. Hətda filmdə bir səhnədə adam yeni Jaguar maşınını digərinə pay verir. Bu dəfə Cənubi Karolina ştatında buna oxşar bir əhvalatı paylaşacam. 
 
 
Ardı →

Bir gün bir baramada kiçik bir dəlik açıldı və bir adam bədənini bu kiçik dəlikdən çıxarmağa çalışan kəpənəyi saatlarla seyr etdi.

Sonra kəpənək sanki daha çox irəliləmək istəmirmiş kimi dayandı. Sanki irəliləyə biləcəyi qədər irəliləmişdi və artıq daha çox irəliləyə bilmirdi. Və adam kəpənəyə kömək etmək qərarına gəldi. Əlinə bir qayçı aldı və baramanı kəsərək dəliyi böyütdü.

Kəpənək asanca çölə çıxdı.

Lakin bədəni böyük və qanadları quru və buruq idi.

Adam kəpənəyi izləməyə davam etdi, çünki zamanla qanadlarının böyüyüb bədənini daşıya biləcək qədər genişləyə biləcəyini ümid edirdi.

Lakin bu olmadı!

Gerçəkdə kəpənək ömürünün geri qalanını o böyük bədəni və quru buruq qanadları ilə ətrafda sürünərək keçirdi. Uçmağı heç bacara bilmədi.
Ardı →

Mənim adım Bir Manatdır. Məni İsveçrədə hazırlayıb Azərbaycana göndərdilər. Bir gün sonra dövrüyəyə buraxıldım.
 Əvvəlcə məni bir neçə qardaşımla bərabər bir bankomata yerləşdirdilər. Bu vaxta qədər mənə insan əli dəyməmişdi, təptəzə idim.
 Bir gün bir qoca məni bankomatdan çıxardı. Tək deyildim; mənimlə birgə böyük qardaşlar 20 və 50 manat, yeddi ədəd də həmyaşıdım çıxdı. Qoca bizi cibinə qoydu. Evə çatandan sonra bizi cibindən çıxardı, bir manatlıqların arasından məhz məni seçib nəvəsinə verdi. Nəvəsi məni götürüb sevinə-sevinə dükana qaçdı.Düşünürdüm ki, bu uşaq məni çox sevir.
Ardı →

Cərrahin telefonu zəng çaldı.

— Bəli, eşidirəm.

— Cənab Həkim, ağır xəstə var, tez özünüzü çatdırın.…

— Gəlirəm deyib Həkim tələsik yola düşdü.

Həkimi xəstəxanada xəstənin atası qınaqla qarşıladı :

— Mənim oğlum ölüm ayağındadır, nə üçün gecikirsiniz? Öz oğlunuz olsaydı belə edərdinizmi ?

Cərrah gülümsədi:

Ardı →

   Çox zəngin bir biznesmen dəniz sahilində yerləşən kiçik bir qəsəbədə istirahət edirdi. Bir gün sahildə gəzən zaman gözü kiçik bir balıqçı qayığına sataşdı. Qayığı sahilə tərəf gətirən cavan bir oğlan qayıqdan düşərək onun ipini sahilə basdırılmış dəmir parçasına bərkitdi. Biznesmen qayığa tərəf yaxınlaşanda gördü ki, içərisində bir neçə balıq var. O, cavan oğlana “Tutduğun balıqlar çox gözəl və keyfiyyətli balıqlardır.” dedi. Cavan oğlan da biznesmenə xoş sözlərinə görə təşəkkür etdi. Daha sonra biznesmen davam etdi:“Bu balıqları tutmaq üçün nə qədər vaxt sərf etdin?”
“Təxminən bir-iki saat.”
“Onda nə üçün bir neçə saat da qalıb daha çox balıq tutmadın?”
“Tutduğum balıqlar mənim bir günlük ehtiyacımı ödəyir.”
“Bəs qalan vaxt nə iş görürsən?”
“Uşaqlarımla oynayıram, günorta bir qədər yatıram, həyətdəki bağda işləyirəm, dostlarımla söhbət edirəm, qısacası çox sakit və xoş bir həyatım var.”
Bizmesmen öz savad və təcrübəsinə güvənərək lovğa şəkildə “Mən biznes sahəsində böyük təcrübəyə malikəm istəyirsənsə sənə kömək edə bilərəm” dedi. Sonra da tövsiyələrinə başladı:
“Əvvəla balıq tutmağa daha çox vaxt sərf etməlisən və pul qazanmalısan. Sonra daha böyük bir qayıq alaraq daha çox pul qazanmalısan. Daha sonra isə ondan da böyük bir qayıq almalısan.”

“Bəs sonra?”
Ardı →

Elflərin və pərilərin yaşadğı çox qədim zamanlarda Bladoved adlı gözəl bir qız var idi. Adının mənası Gül qız demək idi. Heç kim onun fikirlərini, düşüncülərində kimin olduğunu anlaya bilmirdi. Ancaq onu bir dəfə görən kəslər heç vaxt onu unuda bilmirdi.

Aylı gecələrin birində o gölə gedib üzmək istədi. Gölə gəlib paltarlarını çıxaran Bladoved özünü sərin suların ağuşuna atdı. Ancaq göldən çıxdığı vaxt paltarının qoyduğu yerdə olmadığını görüb kədərləndi. Paltarlarını tapmaqdan ümidini üzüb ağlaya-ağlaya bu sözləri dedi: «Paltarlarımı mənə geri qaytaran insan mənimlə evlənəcək».

Bu sözləri təzəcə deyib qurtarmışdı ki, ağacların arasından zavallı qızın paltarlarını tutmuş bir oğlan çıxdı. Bladoved ağlamağa başladı, axı indi o ölümlü bir insanla evlənməli idi.

Oğlanın gözlərinə baxaraq belə söylədi: — «Mən səninlə evlənəcəyəm, ancaq bir şeyi yadında saxla. Əgər haçansa mənim pəri olduğumu üzümə vursan, məni vursan və mənə xəyanət etsən bil ki, məni ömürlük itirəcəksən».
Ardı →

Qapını açıb içəri girdi. Qaranlıq idi. Əlini uzadıb işığı yandırmaq istədi.

— İşıqlar sönüb-yan otaqdan anasının səsi gəldi.

Otaq dəhlizə nisbətən işıqlı idi. Yorğun halda divanda oturdu. Birdən yadına nə düşdüsə, hövlank ayağa qalxıb mətbəxə cumdu. Soyuducunu açıb buzluğa baxdı. Gördüyü mənzərə qarşısında bütün bədəni süst düşdü. Anası yaxınlaşıb qorxa-qorxa buzluğa boylandı.

— Bağışla qızım, mən tamam unutmuşdum onu. Bir də bütün binada işıqlar sönüb, heç aparıb qonşunun da soyuducusuna qoya bilməzdim.

O heç nə eşitmirdi sanki. Barmaqlarının ucu ilə suya dönmüş qartopusuna baxırdı. Səssiz ağlayırdı…

Ardı →

Qədim zamanlarda böyük bir ölkənin böyük bir alimi var idi. Bu ölkədə gənclər bu alimin yanına elm öyrənməyə gəlirdi. Bir gün çarəsizliyə düşən bir tələbə alimə dedi:

— Artıq bundan sonra sizin yanınıza gələ biləcəyəm. Və sonra da bu sözləri əlavə etdi:

— Çünki çox kiçik evdə yaşayıram. Atam da, anam da, qardaşlarım da, bacılarımda mənimlə bir yerdədilər. Elm örənmək üçün isə fikir və diqqət lazımdır. Ancaq mənim yaşadığım evdə mümkün deyil.

Alim əvvəlcə ona heç birşey demədi. Sonra üzünü günəşə çevirməyi xahiş etdi, sonra isə əli ilə üzünü örtməyi xahiş etdi. Gənc tələbə alimin dediyi kimi etdi üzünü əli ilə örtdü. Alim daha sonra belə dedi:

— Görüsən, əslində, əlin kiçikdir ama böyük günəşin işığını (hətta hərarətini də) “örtmək” üçün kifayətdir, eyni ilə bunun kimi. Həyatdakı kiçik problemləri də böyük məqsədlərdən uzaqlaşdırmaq üçün bu kifayətdir. Bir sözlə, necə ki, əlin günəş işığının sənə çatmasına mane olur, eləcə də beynindəki işığın qəlbindən üzə çıxmasına mane olur. Ona görə də öz acizliyinə və çarəsizliyinə görə heç kimi ihtiham etmə, acizliyinə və çarəsizliyinə görə heç kimdə günah görmə.
Davamı →

Əfsanələrə görə, gözəl Qodiva qraf Leofrikin xanımı idi. Qraflığın bütün sakinlər vergilərin çox olmasında əziyyət çəkirdilər və qrafın xanımı Qodiva dəfələrlə öz həyat yoldaşından vergiləri azaltmasını xahiş edirdi. Bir gün bayramlar zamanı qraf hədsiz dərəcədə çox içir və içkili vəziyyətdə bu sözləri işlədir: "Əgər yoldaşım Qodiva qraflığın küçələrini atın belində çılpaq şəkildə keçsə, onda mən bütün vergiləri azaldacağam".
Ardı →