Almaniyada və xüsusilə Şvabiyada təmizlik, «anadangəlmə» deyil məcburi idi.
Uzun müddət Almanlar zibili, ölü heyvanların külünü, sümüklərı mətbəxlərindən bir başa darvazanın ağzına və ya hara gəldi atırdılar. Nəticədə antisanitariya hökm sürürdü, müxtəlif növ xəstəliklər şəhərlərdə və kəndlərdə yayılırdı.

15-ci əsrdə, Vürttemberq qrafını bu qoxu bezdirdi və o, heyvanlar və insanlar tərəfindən istehsal edilən zibilin ən azı gecə saatlarında çaya və yaxud kənar bölgələrə aparılmağının qərarını verdi. 
Davamı →