Ərinizin xəyanətini necə qarşılamalısınız?
Etibarlı həyat yoldaşına bəzi məsləhətlər:

Əgər siz ağıllı, təmkinli xanımsınızsa, aşağıda göstərilən məsləhətlər yaşadığınız böhran vəziyyətindən çıxmağa Sizə kömək edəcəklər. Amma egər Siz dəlisov, qısqanc qadınsınızsa — onda oxuduqlarınızın mənası olmayacaq. Çünki qısqanclıq dağıdıcı bir hissdir, və çoxları onu idarə edə bilmirlər. 

Psixoloqlar ailə psixoterapiyası zamanı xəyanət faktları ilə tez-tez rastlaşır. Qısqanclıq zəminində xanımlar intihar cəhdi edirlər və ya ağır depressiya yaşayırlar. 

Bir məqamı nəzərə almaq lazımdır ki, heç bir zaman qadın ərini nə gündəlik isterikaları ilə, nə də ki dava-dalaşla qaytara bilməz. Siz özünüzü üzəcəksiz, sonda bir xəstəlik tapıb yataq xəstəsi olacaqsız. Əriniz isə bu cür gərgin şəraitdə çox qalmayacaq bir gün həmişəlik çıxıb gedəcək. 

Bezi ailələrdə bu səhnələrin şahidləri günahsız uşaqlar olur. ən çox əziyyət çəkəndə onlardı. Ola bilsin nə vaxtsa böyüklər aralarındakı problemləri həll edəcəklər, onlar kiçik dünyası isə artıq çat verdi. Bu zaman bir çox uşaqlar hətta psixi travma keçirir. Sonra valideynlər həkimlərdən övladlarını xilas etməyə yalvarırlar. Halbuki özləri günahkardılar.

Davamı →

Səbəbi nə olursa olsun aldatma, qəbul edilməsi çətin, hətta çox vaxt qeyri-mümkün bir vəziyyətdir. Aldadılan, eynilə bir yaxınının ölümü sonrasında hiss etdiklərini bənzər bir ruh halı içində, aldadan cəbhəsində vəziyyət çox daha fərqlidir. O rəftarından bəhanələr taparaq işə özünü aldatmakla başlayır. Sosial psixoloq Leon Festinger tərəfindən inkişaf etdirilən Koqnitiv-bihevioraluyğunsuzluqnəzəriyyəsinə əsasən bir-biriylə zidd düşən duyğu və düşüncələrimizin yaratdığı balanssızlıq,bizi narahat edər və

Davamı →

Bu xəbər sayəsində hər birimiz centlmenliyə doğru atılacaq on addımla tanış olacağıq. O addımlarla nə dərəcədə razı və narazı olduğunuzu siz özünüz müəyyən edəcəksiz. 

1. Dürüst olun və niyyətinizi nədirsə, onu bəlli edin.

Sevgili olmağı düşünmürsünüzsə,

Davamı →

Bəlkə biz səni görmədiyimiz kimi sən də bizi görmürsən, İlahi, şəkk eləmə, biz varıq, hamımız günahkarıq, bəlkə də, amma inan ki, hamımız çarəsizik...

Əlimdə altıqoşam ölür, vaxt bitmək üzrə, tanrım, soruşmaq ayıb olmasın, kimin əlinə oynayırsan?!

Allahım, öz “əsərini” oxunaqlı etmək xatirinə, müsbət qəhrəmanlarını çərlədib öldürmək şöhrətpərəst yazıçıların işidir.

Bəsdi, az sorğu-sual et, İlahi, günahım yoxdu. Cəzamı ver, çıxım gedim, sənin növbən uzundu, mənim vaxtım yoxdu…
Davamı →

Hər şey ondan başladı ki, bir vaxtlar “filankəslərdən uzaq dur, onların heç bir mənəvi dəyəri yoxdu” deyən rəfiqəmi məndən uzaqlaşıb həmin filankəslərlə qol-boyun olan gördüm.
Hər şey ondan başladı ki, sevib seçdiyim dəyərlər bir-bir xəyanətkar çıxdı.
Nəyə qəlbimi verdimsə, pula, şöhrətə, bayağılığa satdı “bizi” . 
Bir tək quru canını sevdiyim o adam.
Dəli kimi təmənnasız sevdiyim o iş. Dəyərlərini sevdiyim o rəfiqə.
Davamı →

Kimi romantikanın göylərində qanad çalmaqla məşğuldu, kimi realizmin torpaqlarında arın-arxayın gəzməklə. Bu tərəf o tərəfi anlamasa da, biri o birini bədbəxt hesab eləsə də, mən hər iki qütbü anlayıram. Bilirəm ki, romantikanın göyləri nə qədər cazibədardısa, realizmin torpaqları da o qədər güvənlidi. Kiminə cazibə, kiminə güvən lazımdı, kim qanadlarıyla, kim ayaqlarıyla “uçur”, bu artıq fərdi məsələdi, ona görə də heç bir qütbü haqlı və ya haqsız, xoşbəxt və ya bədbəxt hesab eləmək düzgün deyil.

Biri dəlicəsinə cəsarətdən zövq alır, başqa birisi axmaqcasına ağıllılıqdan. Yenə də hər ikisini anlayıram. Cəsarətin verdiyi zövq də gözəldi, ağlın yaratdığı harmoniya da. Kefin təpəsində olanlar da haqlıdı, dərdin dibində qalanlar da. Burda mənim anlamadığım yeganə hal öz durumumdu. Hamını dərk elədikcə özümdən baş açmamağım.
Davamı →

 
       Hər tə­rəf ucsuz-bu­cаq­sız dаğ­lаr, də­rə­lər, çə­mən­lər­dir. Göz iş­lə­dik­cə uzа­nаn üfüq gömgöy, səmа nə­hа­yət­siz və əs­rа­rən­giz­dir. Lаp uzаq­lаr­dа, — yа­mаc­lаr­dа kənd­lər bа­lаcа аrı pə­tək­lə­rinə ох­şа­yır. Nə­həng və əs­rа­rən­giz göy öz ətək­lə­rini dаğ­lа­rın çiy­ninə sər­miş kimi gö­rü­nür. Dаğ­lа­rın zir­vəsi sаn­ki göy üzünə, bu­lud­lаrа tо­хu­nur.
Gözəl, in­tə­hа­sız kаi­nаt və in­tə­hа­sız zаmаn! Fəzа sоn­suz bir üm­mаn ki­mi­dir — ucu-bu­cаğı, sоnu оl­mа­yаn bir ümmаn. Hət­tа sоn zа­mаn­lаr kəşf еdib­lər ki, bаş­qа qа­lаk­ti­kа­lаr, bаş­qа gü­nəş sis­tеm­ləri də vаr. Bu isə dün­yа­nın sirli, mö­cü­zəli оl­mа­sını bir qə­dər də аr­tı­rır və ru­hu­muz bir qə­dər də аr­tıq sаr­sı­lır. Kаi­nа­tın əs­rа­rən­giz­liyi və in­tə­hа­sız­lığı məni qоr­хu­dur. Bu in­tə­hа­sız kаi­nа­tın və zа­mа­nın fо­nun­dа öz ki­çik­li­yim və gе­dəri оl­mа­ğım dəh­şət­li­dir.
Davamı →

Yazıma “Azərbaycanda bir kabus yayılmaqdadır, mutsuzluq kabusu” sözləri ilə başlasam güman eləmirəm ki, bu bizim həyatımıza verilmiş şişirdilmiş qiymət ola. Biz sadəcə olaraq mutsuzuq, bunu hər gün, hər yerdə eşidirik, görürük və tez-tez öz-özümüzə təkrar da edirik. 

Sadə bir məntiqi mühakimə yürütsək mutsuz insanlar xoşbəxtliyin nə olduğunu dəqiq qavraya bilməyən insanlardır. Onlar xoşbəxtliyi ayrı yerlərdə təsəvvür edirlər, amma ayrı yerlərdə yaşayan insanlar da onlar kimi mutsuzdurlar. Bir fərq yoxdur. Kasıblar xoşbəxtliyi zənginlikdə görürlər, qəribədir ki, zənginlər də kasıblıqda xoşbəxtlik axtarırlar. “Azacıq aşım, ağrımaz başım” misalında olduğu kimi. 

Pulun birbaşa xoşbəxtliyə təsiri ilə bağlı deyilənlər isə sadəcə mifdir. Misal üçün, hamımız intiharın mutsuzluqla bağlı şey olduğunu bilirik. Xoşbəxtliyindən özünü öldürən insan görmüsünüzmü? Ən yüksək həyat səviyyəsi olan Skandinaviya ölkələrinin həm də intihar birincisi olduğunu necə izah edə bilərik ki?
Davamı →

Somerset Moem məşhur “Ay və qara şahı” əsərində yazır ki, asfaltı zanbaq yetişdirmək ehtirası ilə yorulub usanmadan sulamaq üçün ya gərək şair olasan, ya da mömin…

İş orasındadır ki, yaradıcılıq asfaltı zanbaq bitirmək ehtirası ilə yorulub-usanmadan sulamaqdır elə. Bura, bilgi və məntiqə imkanın qədər yiyələnəndən sonra ulaşdığın bilgisizlik, məntiqsizlik məkanıdır. Ənənəvi desək, yaradıcı müstəvidə iki üstəgəl iki dörd eləmir.
Davamı →

Mən bu dünyaya münasibətlər, düşüncələr arasında körpü qurmaq üçün gəlmişdim.
 
Sən-bu körpüləri yandırmaq üçün.
 
O körpülər ki, onlarla bütün dünyanı dolaşmaq olardı.
 
Biz-ömür boyu bu yanmış körpülərin külüylə oynadıq, biz ola bilmədik. Siz olduq, Onlar olduq.
 
...Mənə görə həyatın-bu qarışıq məsələnin çox sadə həlli vardı. Sənə görə bu sadə məsələnin çox mürəkkəb həlli. Ona görə biz orta məxrəcə gəlib bu həyatın yeganə həllini tapa bilmədik.
 
Bu səbəbdən Sizə görə bir başqa çıxış yolu mövcuddu, Bizə görə bir başqa, Onlara görə lap ayrı.
Davamı →