Mənə "əsəbisən" deyən düz deyir
Mənim nöqsanımı demək istəyir.
Söz atdın...
Könlümdə qopdu zəlzələ,
Bilmədim,nə zaman çıxdım özümdən
Toxundun könlümə
üstəlik hələ
Deyirsən, lal olum, qışqırmayım mən?
Dəmir dəmirdi ki, toxunsan əgər
O da cingildəyər, o da səslənər.
Mən ki istəmərəm bir ürək sına
Əsəbiyəm,
Çünki həyəcanım var.
Hardasa bir haqqın tapdanmasına
Mən dözə bilmərəm isti qanım var
Mənə biganədir soyuqqanlılıq
Hər şeyə öz ölçüm, öz tərəzim var
Sənin qərəzinin mənə dəxli yox
Mənim öz görüşüm, öz qərəzim var.
De, necə od tutub alışmayım mən-
Fikirsiz, məsləksiz ölü canlara?
Bəli, əsəbiyəm, heç çəkinmədən
Mənim əqidəmə toxunanlara
Dünyaya gəlmişəm, qanam.
Anladım,
Ürəyim od tutub yanar.
Bəli,əsəbiyəm, çünki insanam,
Mənim nifrətim var, məhəbbətim var.
Quzuya da bəli?
Qurda da bəli?
Deyirsən, olmasın baxışım mənim?
Nöqsanım budursa əgər...
Deməli,
Ancaq naxışımdır yalnışım mənim.


Bəxtiyar Vahabzadə
Davamı →

 
Layla dedim yatasan, 
Qızılgülə batasan... 
-Hardan gəlir bu səs-səda? 
Bəlkə illər arxasında 
layla çalır gəlin ana?
Dörd qulac ip 
Bir yüyrüyü bənd eləmiş kəhkəşana. 
Layla çalır gəlin ana, 
Yelləndikcə kiçik yüyrük
Gedib dəyir bu ulduzdan o ulduza.
Layla axır… Çocuq baxır,
Ardı →

              Oğru olmaq istəyirəm-Nüsrət  Kəsəmənli

Qoy polislər eşitməsin,
Qorxulu bir sirr deyirəm:
Çoxdandır ki, bir arzum var,
Oğru olmaq istəyirəm!…
İnsanların arasından
Əqidəsiz adamları,
Vicdanını pula satan
nadanları
Oğurlamaq istəyirəm!

Bu torpağın gündən-günə
Niyə artır dərdi-səri…
Dövlətlərin arasından sərhədləri
Oğurlamaq istəyirəm!
Axı, nə iş görmüşəm ki,
Oğurluq da işdi barı.
Mən anamın sifətinə
Vaxtsız düşmüş qırışları
Oğurlamaq istəyirəm!…

Ardı →

Bu qədər asan olmamalıydı hər şey…
Tanışlardan telefon nömrəni götürmək,
Əlini tutmaq, evə ötürmək, əvvəl dodaqlarına…
Sonra xətrinə dəymək bu qədər asan olmamalıydı…

İkimiz də istədiyimizə çatan kimi tükəndik.
Nəyisə, nələrisə yarım saxlamalı,
tam paylaşmamalı, tam bölüşməməliydik…
Az zəngləşməli, mesajların sayını azaltmalı
Və bəlkə də heç öpüşməməliydik…

Ardı →

Et ses cris grands cassalent les echos des rivages.
(Və onun müdhiş bağırtıları sahillərin əksi-sədasını parçalayırdı).
                                                               Emil Verharn.


Oturmuş yorğun və sarı bir axşam çarpayımın başında,
Dinlət – xəfif yel əsməsinə gizli-gizli gülən durğun
                             sular kibi qəlbimin döyünməsini.
Dostlar etmiş qəlbimdən baxan sərzənişli gözlərə vida,
Dinlərim bir gecəlik sevgilim olan çocuk gərdanlı
                                       bir kadın kibi saçlarımı oxşayan
                                       bu axşamın duyumlu nəğməsini…
Ardı →

Qızıl meydanı kilidləmişdi bir dəniz,
Keçmək üçün yox idi bir iz...
Yox idi bir iz.
Kimsə bilməz ki, iz bulmamak nə qədər ağırdır...
O bir quş idi, uçdu Qızıl meydana vardı
Qızıl meydanda bir ehram kibi durmuşdu məzar,
Bir böyük məzar ki, Leninin məzarıdır
Qapısı önündə bir həsir kibi sərdi qanadlarını
Dənizi yaran kahramanlar sürdü üzərindən dəmir zirehli qır atlarını
Çırpdı qanad, qondu bir ayın yalına...
Bir kamçı dəydi alnına...
Yıxıldı sərçəcik yerə...
Ağlamadı,
Ardı →

Bu da gündür keçər,gedər bir zaman,
Oğulların qisas alar yağıdan.
Taleyinə gülümsəyər asiman,
Ağlama ,Vətən, ağlama!
 
Ardı →

Səni günəşə də qısqanıram mən,

Axı məndən qabaq o görür səni.

Səni qısqanıram ulduza, aya

Hər gecə nuruyla öpür çöhrəni.

Səni qısqanıram əsən küləyə

O, mənsiz zülfünə çəkir əlini.

Səni qısqanıram gülə, çiçəyə

Bilmərsən, oğurlar birdən ətrini.

Səni qısqanıram yad baxışlara,

Hər baxış iz olub qalar üzündə.

Səni qısqanıram talehimə də,

Sevgim özgəsinin qisməti olar...

 

Müəllifin kimliyini bilmirəm.

Davamı →

 

Tarı qucağında qoca tarzənin,

Bir hava çalmaya, dəhşətdi-dəhşət.

Xəstə halsız ola, təbib dərd bilən,

Yaxına gəlməyə, dəhşətdi-dəhşət.

 

Gözün günahından düşəsən qana

Buzdan od alasan, varlığın yana

Dərdin səpələnə Azərbaycana,

Sevgilin bilməyə, dəhşətdi-dəhşət.

Ardı →