Ehh..Makedon ehh.. İndi görən belə söz işlədənlərin sayı çoxdurmu?! Yox, haqlarını yeməyim, adamın Allahı var, özü də az da deyil. Amma, həqiqətən də əsgərlikdən qalanlarımız, müharibə olsa xarici ölkələrə qaçanlarımız da tapılar. Bilmirəm bu zəmanənin buyurduğu imkanların yetərsizliyindənmi, qorxudanmıdır nədir?! Amma, səbəb nə olur olsun belə hallara çox rast gəlinir. Həm də bu tək bizdə deyil, bir çox dövlətlərdə də bu kimi hallara rast gəlmək mümkündür. Təəssüf ki..

İsraildə qızlar da əsgər gedirlər. Maraqlıdır, görəsən bizdə qızlar da əsgərlik çəkmək istəyərdilərmi?

Nə isə...

Rüşvətxorluq -rüşvətçiliyi danlaya-danlaya gedirik. Bu sahədə də rüşvətin rolu böyükdür. Kimi övladını əsgərlikdən saxlatdırır, kimi yerini dəyişir, kimi “Bala başa bəla” filmindəki kimi övladına xəstə kağızı çıxarır. Bu da xoşuma gəlmir, bunu da qınayıram. Amma, indi bəzən bu valideynləri başa düşürəm. Bəlkə də əvvəllər mən də lovğa-lovğa, böyük-böyük danışardım ki, "kişi əsgər gedər". Amma, indi istəməyənləri çox yaxşı başa düşürəm. Çünki, mənim də bir qardaşım var və o da əsgər getdi.

Qardaşım Ağdamda (sonra Tərtər) əsgərlik çəkəndə başqa anaların, ataların, bacıların əzabını, acısını, həsrətini, qorxusunu necə var elə də anladım. Anladım ki, həsrət nədir. Anladım ki, qorxu nədir, qəm nədir, anladım ki, mən bu vaxtacan hələ dərd nədir bilməmişəm.. Ürəyin acıdan və hirsdən necə parçalanmağını anladım ilk dəfə. Amma, nə çarə?! O əsgərlikdən gələndə əlimi açıb Allaha şükr elədim ki, nə yaxşı ki, mənim bir qardaşım var!

Hər dəfə əsgər sözü eşidəndə, kiminsə balası əsgər gedir deyəndə,(təəssüflər olsun) “böyüyüb artıq, qəhrəmandır, vətəninin keşiyində durmağa gedir” – deyə düşünmək əvəzinə, üzülürəm. Necə də üzülməyim – nə qədər əsgərimizin meyidi qayıdıb evinə. Özü də vətənin keşiyini çəkdiyi yerdə can versəydi nə var idi ki, heç olmasa halalca şəhid deyərdik ona, beləcə təsəlli tapardıq. Tək düşmən gülləsi deyil axı başa tuşlanan. Və hər dəfə əsgər gedənlərin arxasıyca ürəkdən, səmimi qəlbdən Allaha elə dua edirəm ki, sağ-salamat qayırtsınlar, gəlsinlər.

Əsgərlərimizi bit basıb gedir, kimi xəstə, kimi yaralı.. Qaldıqları yer nə halda. Bir çox yerlərdə bəlkə təmizlik, haqq, düzgünlük var. Əminəm ki var! Amma, nə olar ki, hər yerdə yaxşı ola! Çoxları deyir ki, əsgər zonaları həqiqətən də şəraitsiz olmalıdır ki, əsgər çətinliyə öyrəşsin; sərtlik də olmalıdır. Ay başıva dönüm, daha belə də yox da! Şəraitsiz, şəraitsiz hara kimi, bir də görürsən Allah eləməmiş meyidi gəlir evinə.. Niyə? Döyülüb-söyülüb canı çıxır yazığın, buna şəhid demək olar? Hansı ana dözər buna, hansı ata, hansı bacı?
Bax elə bu yerdə o övladlarını saxlatdıranları yaxşı başa düşürəm..

Utanıram, yuxarıda dediklərimə görə çox utanıram! Sadəcə canım yanır. Yurduma, yurddaşlarıma canım yanır. Bəlkə də nahaq danışıram, bəlkə də eşitdiklərimdir məni bu qədər üzən, bəlkə də birini biləndə minini bilmirəm. İnşallah bilmədiyim o "min"lər, bildiyim bu "bir neçə"lərdən fərqli olaraq yaxşı xüsusiyyətlər olar. Təki mən yanılmış, təki mən nahaq danışmış olum! Hər nə qədər pisləsəmdə yurdumdur, vətənimdir. Sabah lazım olsa özüm də son nəfəsiməcən keşiyində duraram, yolunda can verərəm!

Şəhidlərimizə rəhmət diləyirəm. Əsgər qardaşlarıma da salam və dua. Allah sizə yar olsun!