Qurani-Kərim Uca Allahın kəlamı olduğu üçün bu kitabda heç bir şək-şübhəyə, artıq-əskiyə, boş və əbəs bir şeyə rast gəlmək mümkün deyil. Hər bir nöqsandan münəzzəh olan, bütün kamilliklərin Öz zatında toplandığı Rəbbimiz heç əbəs bir şeydən söz edərmi? Əsla! Belə bir düşüncədən Uca Allaha sığınırıq.
Odur ki, Qurani-Kərimdə qeyd olunan hər bir hökmün, ayənin, nəql olunan hadisənin öz hikməti var. Quranın, demək olar ki, yarısına yaxınını təşkil edən peyğəmbər qissələrindən də çıxaracağımız dərslər və ibrətlər çoxdur. Bu qissələrin başında iki böyük peyğəmbərin: Adəm və Nuhun qissəsi gəlir. 
Hz. Adəmin (ə.s) qissəsində biz ilk insanları, ata-anamızı tanıyır, Adəmə (ə.s) mələklərin belə təzim etdiyini öyrənir, İblislə ilk imtahanına şahid olur, təkəbbürün nə qədər çirkin bir şey olduğunu görür və tövbənin əhəmiyyətini anlayırıq.
Davamı →

Anadolu  İslamla şərəflənməzdən əvvəl burada yaşayan Romalılara məxsus və günümüzə qədər gəlib çatan tarixi əsərlər mövcuddur. İzmirdə tapılan Efes antik mədəniyyətin ən məşhur şəhərlərindəndir.
Efesdəki 24000 nəfərin sığdığı Böyük Amfiteatr qədim dünyanın ən böyük teatrıdır. (Bax. Şəkil-1)
Amfiteatrı seyr edərkən qədim romalıların mədəniyyət baxımından bizdən qat-qat irəlidə olduqları fikrinə qapıla bilərik. Yemək haqqında rəy verə bilmək üçün mətbəxin, yeməyi bişirən aşpazın patları, dırnaqlarının təmizliyi və sudan istifadə etdiyi məkanı, həmçinin ayaqyolu təmizliyi də diqqətə alınmalıdır.
Biz də teatrın ehtişamına baxaraq heyrətə düşmədən əvvəl elə həmin teatrın lap yaxınlığındakı tualetə baş çəkək.
Davamı →

Allah Təala ən sevimli bəndəsi və Rəsulu olan Peyğəmbərimiz r haqqında: “Səni də aləmlərə ancaq bir rəhmət olaraq göndərdik.” (əl-Ənbiya, 107) buyurur. Həqiqətən Onun bütün aləmləri əhatə edən «rəhmət» xüsusiyyətini kamil mənada idrak və ifadə edə bilmək bəşər övladının gücünün çatmayacağı bir şeydir.
Çünki Rəsulullah r ilahi rəhmətin müstəsna bir bolluq və bərəkət mənbəyi olaraq insanlığa hədiyyə edildi. O, insanlığın qurtuluşu üçün sanki çırpınış halında idi. Daşlanmağı gözə alaraq Taifə getdi. Çünki bütün insanlığı özünə zimmətli, özünü də bütün insanlıqdan məsul gördü. Ümmətinin dərdləriylə dərdləndi. Məzlumlara təsəlli olan müşfiq bir sığınacaq, döyüşən və yorğun könülləri sevindirən bir rəhmət əsintisi oldu… Bütün bunlar Allah Rəsulu r in rəhmət üfüqünü göstərən fəzilət tablolarından yalnız bir neçəsidir…
Yenə Onun ümmətinə olan mərhəmətini Rəbbimiz belə bəyan edir:
Davamı →

Ucqar bir dağ kəndi. Gecə vaxtı. Köhnə bir kənd evi. Hər kəs nəşəli, hər şey yolunda. Amma qəfildən işıqlar söndü. Bütün kənd, eləcə də ev tamamilə zülmətə qərq oldu.
Evdəki bütün əşyalar təlaşa düşdü. Görəsən, necə olacaq? Hava soyuq, ətraf qaranlıq… işıqlar da söndü… hər kəs düşüncəli… Dərin bir sükut hökmran oldu evə. Ümidsizlik doldu evdəki əşyaların qəlbinə. Otaqdakı şamlardan biri sükutu pozdu. Pıçıltı ilə yanındakı digər şama səsləndi:
Gəl yanaq, dostum. Hər tərəf qaranlıq və soyuqdur.
Düzünü bilmək istəyirsənsə, mənim heç də yanmaq fikrim yoxdur.
Davamı →

Hz. Nizami «Sirlər хəzinəsi» dastanında оlan üçüncü nətin altıncı beytində İslam Peyğəmbərinin (s.ə.s) insanlıq üçün gətirdiyi mübarək merac nemətini şərh edib. Şair hz. Mə­həm­mədin (s.ə.s) merac gecəsi qоnaqlıq süfrəsinə dəvət edildiyini, Оnun bu ilahi süfrədə ilahi nemətlərə qоnaq edildiyini, Оna ilahi azuqə verildiyini bədii bir biçimdə gözəl ifadə edib. Bunun üçün şair iki vasitədən yararlanıb. Hz. Nizami bu ilahi dəvətin önəmini, əzəmətini, bu dəvət zamanı verilən nemətin dəyərini хurma оbrazı ilə simvоl­laşdırıb.
Davamı →

Sülеymаn ibn Yәsаr tәqvаlı bir kişi idi vә fövqәlаdә gözәlliyә mаlik idi. О, Mәdinәdә yаşаyırdı. Bir gün dоstu ilә Kәbәnin ziyаrәtinә gеtdilәr. Оnlаr Әbvаyа çаtdılаr. Dоstu yеmәk аlmаq üçün bаzаrа gеtdi. Sülеymаn хеymәdә оturmuşdu.
Birdәn bir qаdının gözü Sülеymаnа sаtаşdı. О, Sülеymаnа аşiq оldu vә üzündәki niqаbı аçdı. Еlә bil hicаbın аltındа bir аy pаrçаsı gizlәnmişdi.
Qаdın оnа dеdi: Mәnә bәхşiş еt. Sülеymаn gümаn еtdi ki, о yеmәk istәyir.
Davamı →

Bir adam hər gecə Allahı zikr edər və bu zikrində zövq alardı. Bir gecə şeytan ona vəsvəsə verərək qulağına belə pıçıldadı:
-“Bu qədər zamandır “Allah” deməyinə rağmən “O”nun “Ləbbeyk” (buyur) deməsini heç duydunmu? Nə vaxta qədər “Allah” deyib duracaqsan?”
Adam bu vəsvəsədən təsirləndi, acılar çəkməyə başladı, zikri tərk edib başını yerə qoyub yatdı. Yuxuda Xızır (a.s) yaşıl paltar geyinmiş olaraq ona göründü. O adama:
-“Niyə zikri tərketdin? Niyə bu gözəllikdən əl çəkdin?” dedi.
Adam:
-“Ləbbeyk səsi gəlmir, qapıdan qovulmaqdan qorxuram” dedi.
-“Sənin o “Allah” deməyin, sənə “ləbbeyk” deyilməsidir. Sənin o dərdə düşüb. çarələr axtarmağın qapıya qəbul edilməyindir. Hər dəfə “Allah” deyəndə sənə gizlicə “Ləbbeyk, buyur!” deyilir.
Kimə dua qapısı açılmışsa, ona rəhmət, bərəkət, hikmət və qəbul qapısı da açılmışdır.
Xoşbəxt olmanın sirrini Peyğambər Əfəndimiz (s.ə.s)dən öyrən. Allah sənə nə verirsə ona razı ol. Başına gələn dərdə, bəlaya razı olar, səs çıxarmazsan, o anda, həmən sənə cənnət qapısı açılar. Əgər gəm elçisi sənə gəlirsə, tanış bir dost kimi qarşıla, onu qucaqla. Əslində o sənə yad deyildir, onunla tanışlığın vardır. Sevgilidən gələn cəfaya qarşı qətiyyən üzünü turşutma, onu nəşə ilə qarşıla, mərhaba, xoş gəldin de. Onu gülər üzlə, dadlı sözlə qarşıla ki, könül alıcı o bənzərsiz varlıq xoşa gəlməyən pərdəsini üstündən atsın da gözəlliği ortaya çıxsın.
Davamı →

Yaradan insanı yoxdan var etdi. Dünya və nemətlərini ona bəxş edərək insanın genlərinə bir sıra üstün keyfiyyətlər, ali məziyyətlər və duyğular yerləşdirdi. Ona lütf etdiyi ən üstün hisslərdən biri də şəfqət və mərhəmət duyğusu oldu.
Hansı ki, insanı digər canlılardan ayıran ən önəmli ərdəmdir. Əbəs yerə “Əgər ağrı hiss edirsənsə canlısan, başqasının ağrısını hiss edirsənsə insansan” deyilməmişdir. İnsan mərhəmət sahibi olmalı, ətrafındakı hər şeyə şəfqət nəzəri ilə baxa bilməlidir.
Davamı →

Uca Allahın qisməti ilə Ramazan ayında müqəddəs torpaqlara üz tutub ümrə ziyarəti etmək nəsib oldu. Altı nəfərlik qrup ilə yola düşdük. Hər birimizin qəlbində yeni bir şövq,başqa bir həyəcan var idi. Müqəddəs kitabımız Qurani-Kərimin endiyi, Hz. Peyğəmbərimizin yaşadığ torpaqları görmək həyəcanı qəlbimizə ayrı bir fərəh verirdi. Həram bölgəsinin ətrafında geydiyimiz ehram, bizi dünyanın fani nemətlərindən alıb, Yaradanla əbədi vüslətə qovuşdururdu sanki. Yolun uzaqlığnın, səfərin çətinliyinin fərqinə varmır, illərcə həsrətində olduğumuz müqəddəs torpaqları görmək, oraya ayaq basmaq istəyimizin sevincini yaşayırdıq. Dispetçerin vaxtaşırı eniş zolağna yaxınlaşdığmızı bildirməsi bu həyəcanı daha da artırırdı.
Davamı →

Bir gün Bəhlul Danəndə Abasi xəlifəsi Harun Rəşddən soruşdu:
— Ey xəlifə, sənə üç sualım var: 1. Yerin üstündə, 2. Yerin altında, 3. Göydə ən çox nə var?
Harun Rəşid belə cavab verdi:
— Yerin üstündə ən çox canlılar var. Yerin altında ən çox ölülərdir. Göydə isə ən çox olan qanadlılardır. Quşlar, kəpənəklər və s.
Bəlul mənalı-mənalı baxaraq belə buyurdu:
— Xeyr, ya xəlifə, sən işin zahiri tərəfini söyldin. Həqiqətini demədin. Yer üzündə ən çox olan şey tamahlardır, ehtiraslardır, qısqanclıq və bitmək bilməyən nəfsani arzulardır. Yerin altında ən çox mövcud olan şey “eyvah”, “vay” ilə “kaş ki”lərdir. Göydə isə ən çox olan Allaha çıxan saleh əməllərdir.
Davamı →