Ketçup- ən məhşur souslardan biridir. Ondan daha cox fri kartofu və kotetleri yeyərkən istifadə olunur, salatlara əlavə edilir və hətta onunla baqlı da pörtlədilir. Ketçupun tətbiqinin milyonlarla varinatı var. Bu tomat delikatesi duz və ya çörək kimi yeməyin əsas atributuna çevrilib. Mağazaların piştaxtalarında hər bir zövqə və yeməyə uyğun bir çox ketçup növü təqdim edilir. Lakin bu həmişə belə olmayıb.

Avropanı ketçupla ilk öncə 1700 –cü ildə dənizçilər tanış ediblər. Onlar Malayziyadan duzlu balıq və ədviyyatlardan hazırlanmış ketsiap sousunu gətirdilər ki, bu sous çox populyarlıq qazandı. Lakin 1972-ci ildə inglis aşpazı Riçar Briqqin balığı pomidorlara əvəz etməsi əsl dönüş oldu. Bu vaxt pomidor doğurdan da mistik məhsul sayılır. O vaxtdan ketçup məşhurlaşmağa başladı.

İllər boyu ketçupun resepti daim dəyişməkdə davam edir. Onun tərkibinə sarımsaq, kərəviz, sirkə, duz, qarğıdalı nişastası, tomat pastası, acı istiot və. s. kimi inqrediyentlər əlavə olunur.

Bu məshulun keyfiyyətinin göstəricisi- onun qatılığıdır. Əsl ketçup yavaş-yavaş butulkanın divarları üzrə axmalıdır, yeri gəlmişkən, yalnız 80-cı illərin ortalarında ketçupu plastik həcmlərdə istehsal etməyə başladılar ki, bu da onun son damcısına qədər çıxartmaqa imkan verir.

Qurumlarda iddia edirlər ki, hər bir markanın ketçupu dadına görə fərqlidir. Bu pomidorların keyfiyyətindən asılıdır, onlar nə qədər çox günəşin altında qalırlarsa, ketçup o qədər daha şirin və dadlı olur.

Ketçupun rəngi nə qədər təbii olarsa, deməli onun tərkibində daha çox pomidor var. Əgər ketçupun rəngi qeyri-parlaq rəngdədirsə, bu zaman ol bilsin ki, onun tərkibində boyaq maddələri olsun