2015-ə sayılı günlər qala hər kəs indidən yeni il gecəsini planlayır. Kayzen.az olaraq 2015-in ilk gecəsinə çips, loto, televiziya ilə girəcək oxucularımızı unutmadıq. Hər kəsdən fərqimiz olsun deyərək  sizlər üçün «Yeni il Mövzulu»  ən maraqlı filmləri bir araya gətirdik. Bir-birindən əyləncəli, yeni il ruhunu daşıyan filmlər ilə yeni ilə girərkən biz də kayzen.az ailəsi olaraq sizlərə xoşbəxt, sağlıqlı və dinc bir yeni il arzulayırıq.

«The Polar Express» 2004 — Qütb Ekspresi

Şübhəçi bir uşaq, Santa Klausun var olub olmadığını sorğular və yoldaşlarıyla birlikdə Şimal Qütbünə doğru həyəcanlı bir qatar səfərinə çıxar. Uşaqlar özlərini böyük bir macəranın içində tapar. Başdan sona əyləncəli, macəralı və fantastic bir film. Forrest Gump, Back The Future kimi filmlərin rejissoru Robert Zemeckisdən unudulmayacaq bir animsiya filmi sizləri gözləyir.

Ardı →

Çarli Çaplin ABŞ-da yaşadığı müddətdə ciddi şəkildə təqib edilirdi. Buna tab gətirməyən dahi sənətkar ABŞ-ı tərk etmək məcburiyyətində qalır. Ondan
soruşanda ki, əgər ABŞ-da başqa adam prezident seçilərsə, onda o qayıtmağa razı olarmı?...Cavabında Çarli Çaplin deyir:
-Bu gündən sonra ABŞ-da İsa peyğəmbər özü gəlib prezident olsa da o bir daha qayıdası deyil.
Ekranda zavallı adam rollarında çıxış edən Çarli Çaplin həm də öz müstəbid xarakteri və acıdilliyi ilə də məşhur idi. Bir dəfə o öz itini gəzintiyə çıxarır. İt, yaxında durmuş son dərəcə arıq bir qadına sarmaşaraq onu yalamağa başlayır. Çarli Çaplin qadından guya üzr istəyib:
-Bağışlayın, madam, mənim itim heç vaxt bu qədər sür-sümüyü bir yerdə görməyib.
Teatr sahibkarı rus səhnəsinin məşhur artisti Samarini danlayaraq demişdi:  “Dünən Otello rolunu oynayarkən qeyri-təbii öldün!” Samarin ona belə cavab vermişdi: “Mən özüm də təəccüb edirəm. O maaşı ki mən sizdən alıram onun müqabilində təbii ölmək çətin deyildir!”-demişdir.
Ardı →

Hər bir hindli üçün kinematoqraf ilk məhəbbət kimidir. Onu heç nə məhv edə bilməz. Hindistanda ən ucuz əyləncələrdən biri, qaranlıq zalda ekran qarşısında oturmaq və bütünlüklə kino adlı nağılın sehrinə qapılmaqdır. İldən-ilə hind filmlərinin estetikası dəyişir, lakin ümumi sxem olduğu kimi qalır. Mövzu olaraq bu filmlərdə mahnılar, rəqslər, musiqi və göz yaşlarını öz-özünə axmağa məcbur edən melodramatik süjet həmişə var. Hind kinosunun mövcud olduğu 100 il ərzində onun pərəstişkarlarının axıtdığı acı göz yaşlarının miqdarını heç kim bilmir. Lakin hind filmlərinə və axıdılan göz yaşlarını bir yerə toplasaq, ikinci Hind okeanının yaranmasına bəs edirdi
Hind kinematoqrafiyasının yaranma tarixi 1900-cü ildə Kəlküttə və Bombey şəhərlərində canlanmış fotoşəkillərə bənzəyən ilk süjetlərin çəkildiyi vaxtdan hesablanır. Həmin tarixdən iyirmi il sonra hind kinosu artıq cəmiyyətin sevimlisinə çevrildi. Ölkədə milli dildə filmlər çəkilməyə başladı, onlarla birlikdə ilk kino ulduzları, kadrarxası mahnıları oxuyan müğənnilər meydana gəldi. Bu müğənnilər Hindistanda kino ulduzlarından heç də az deyillər.

Ardı →

P.S. Yazida Vikipediya.az saytinın Məlumatlarindan istifadə edilmişdir...Çox sevilən və Hər dəfə baxdıqda insana mənəvi zövq bəxş edən 1993-ci ildə çəkilmiş Azərbaycan filmi. Filmdə əsərin baş qəhramanları olan Zaur (Fəxrəddin Məlikov) və Təhminənin (Meral Konrat) melodram həyatından bəhs edir. Onları mühafizəkar cəmiyyətlə qarşı-qarşıya gətirir. Tanınmış professor Zeynallının (Həsən Məmmədov) oğlu atası və anası olmayan Təhminəyə aşiq olur. Zaurun anası Zivər xanım və atası buna qarşı çıxır. Sonsuzluq və aralarındakı soyuqluq səbəbiylə Arifdən boşanan Təhminə Zaurla birlikdə yaşamağa başlayır. Bundan sonra hər gün Zivər xanım telefonla zən edərək Təhminəni təhqir edir. Çox gözəl olduğundan işlədiyi yerdə bütün kişilərin diqqətini özünə çəkən Təhminə Zaurun qısqanclığına səbəb olur.
Təhminə və Zaur bir-birilə tez-tez mübahisə edirlər, ancaq sonuncu dəfə dalaşırlar və barışmaq ümidi qalmayaraq ayrılırlar. Bu ayrılığa Təhminə dözə bilmir davamlı olaraq içki içir və sonda qara ciyər seryozundan həyatını dəyişir. Həmin vaxt isə Zaur İstanbulda bal ayında olur. Qayıtdıqdan sonra bundan xəbər tutur və Təhminədən ona yeganə xatirə Sankt-Peterburqda olanda Zaurun aldığı cəza qəbzi (Xoşbəxtlik qəbzi) qalır.
Ardı →

“Bir insan etdiklərindən gerçəkdən peşmanlıq duyarsa ən xoşbəxt olduğu zamana geri dönüb sonsuzadək orada yaşaya bilər. Bəlkə elə cənnət budur?”

Davamı →

Film: Təmiz düşüncənin əbədi parlaqlığı

Rejissor: Mişel Qondri

Ölkə: ABŞ

Janr: Dram, Fantastika

İl: 2004

İMDB balı: 8.5

Film Fiction balı: 8.5

Filmin ideyası fransalı rejissor və ssenarist Mişel Qondrinin aktyor Pyer Bosmot ilə söhbətindən sonra yarandı. Aktyor rejissora belə bir fikir söyləmişdi: “Səhər tezdən durursan və poçt qutunuza məktub gəlir. Açırsız və orda yazılıb- Siz tanıdığınız şəxs sizi yaddaşından pozdu.“Məhz bu ideya tammetrajlı bir filmin yaranmasına səbəb oldu. Baxmayaraq ki, Mişel bu filmə qədər elə də tanınmırdı və cəmi bir filmi var idi, filmin ssenarisi bir çox aktyor və aktrisalara maraqlı və cəlbedici görünürdü.
Ardı →

La-Mança şəhərinin kino yaradıcılığına təsiri…
Mənim doğulduğum La-Mança şəhəri İspaniyanın bəlkə də ən quraqlıq olan bölgəsidir. Orda torpaq tünd qırmızı rəngə çalır. Və üst-üstə təbəqələrdən ibarətdir. Uzaqlara baxdığınız zaman dümdüz üfiqi xətt, tək-tük ağac nəzərə çarpır. Torpağın üzərində isə ağır buludlu asiman sonsuza qədər davam edir. Bununla yanaşı çox maraqlıdır ki, La-Mançalı yazıçı və rəssamların çox parlaq və xeyli barokko tərzləri var. Hesab edirəm ki, o qədər də bər-bəzəkli olmayan belə bir mənzərə insana öz fantaziyasını yaratmaqda kömək edir.

Uşaq vaxtı insan özünü sadəcə uşaq kimi görər. Bunun üçün başqa bir şans da olmur. Səkkiz yaşıma qədər La-Mançada yaşamışam. Ancaq filmlərimdə istifadə etdiyim rənglər toplusunu orada tapa bilməzsiniz. Qəribədir ki, həmin rənglərlə çox sonralar Santo-Dominqoda, Kubada, Meksikada rastlaşdım. Oralara ilk dəfə getdiyim zaman artıq karyeramın ortalarında idim. Və həmin rənglərlə elə bütünləşmişdim ki, məni həmin torpaqlara bağlayan genlərə sahib olub-olmadığım haqda maraqlanırdım.
Davamı →

Abbas Kiarostaminin 1995-ci ildə Kinonun Yüz İllik Yubileyi münasibəti ilə Parisdəki çıxışı

Əvvəllər kino zallarında işığın monitorun daha yaxşı görünməsi üçün söndürüldüyünü düşünürdüm. Sonra tamaşaçılara diqqətlə baxanda çox vacib bir nüansı anladım: qaranlıq izləyicinin özünü digərlərindən ayırmasını və tək qalmasını təmin edirdi. Tamaşaçı həm başqalarıyla bərabər, həm də onlardan ayrı idi.

Tamaşaçıya sinematoqrafik bir dünya göstərəndə hər kəs şəxsi təcrübələrinə söykənərək özlərinə xas bir dünya yaratmağı öyrənir. Rejissor olaraq bu yaradıcı alış-verişə inanıram, belə olmasaydı tamaşaçı da, kino da çoxdan ölərdi. Bir çox mətnlərin başlıca problemi oxucunun hekayəyə daxil olmasına imkan verməməsidir.

Hekayəsi olmayan filmlərin tamaşaçı tərəfindən o qədər də qəbul olunmadığı ilə razıyam, ancaq hekayələrin də yazılmayan cümlələrə, tapmacalardakı kimi düşündürməyə, izləyicinin doldurması üçün buraxılan boşluqlara ehtiyacı var. Ya da ki, tamaşaçıların dedektivlər kimi kəşf edə biləcəkləri ipucları olmalıdır.
Davamı →

Tez-tez real həyatda baş verən müxtəlif hadisələr film ssenarilərinin yaranmasına səbəb olur. Bəzən isə bunun əksi baş verir.

İnsanlar filmlərdə gördükləri səhnələri real həyatda yaşamaq, film qəhrəmanının yerində özünü görmək istəyir.


Ardı →

— Mən robot deyiləm, insanam. 
— Onda de görək hisslərin olmağı necə şeydir?
— İnsanam dedim, qadınam demədim. (“Simpsonlar”)
Ardı →