Gəlmisən, sözüm yox gəlməyinə də,
amma yerini bil, həddini aşma.
Səndən əvvəlkilər tamam yalandı,
sən də onlar kimi yalan danışma.
Sən də onlar kimi çıxıb gedərsən,
əbədi deyilsən ömrümdə mənim.
Gör neçə sevilmək gözləyən adam,
neçə ayrılıq var önümdə mənim!?
Davamı →

Kimlərəsə mücadələ, kimlərinsə əyləncəsi.
Gündüzlərin zülmətləri, aydınlıqların gecəsi.
Aydınlanır həyat burda, gedir insan sona sarı.
İnsanlıqçün hüzür düşüb — arzuların intiharı.
Kimi ölüm ayağlnda, canın verir qüruruna.
Kimin pulun ayağında, dönüb kiminsə quluna.
Cəhd edən də çözənmədi həyatın bu tənliyini:
Gündüz çörək almaq üçün — gecə satır mənliyini.
Deyirlər ki, tamaşadır bir müddətlik olan yaşam.
Səhnədəsən əlində pul — budur sual: öləm — qalam?
Eyni şeydir — öldün ya yox. Əsas olsun pul dünyada.
Bir taxtada vəzir olan — digərdə olur piyada.
Dəyişməyən ssenarıdi — həyat axır, bu cür gedir.
Nə fərqi var olum-ölüm? Tamaşa ki davam edir.


Cavidan Hacıyev
Davamı →

Tanrıdan yoluxmuşuq bu çarəsiz təkliyə.
Bir adam gözləyəsən, o da gəlmək bilməyə…
Bu xain gecələrin qırıq yelkəni ki var,
orda bir-bir boğulur bütün tənha adamlar.
İçki sinə yandırır, tütün boğaz göynədir.
Davamı →

Sən — ey pis günlərimin adamı, 
hardasan?
Yenə pisdi günlərim...
Yenə təkdi, yenə yorğun,
yenə sənsizdi günlərim!
Gecələrim yuxusuzdu, 
səhərlərim ahu-zar.

Bütün günü bədənimdə
rəqs eləyir ağrılar.
Hələ yoxsan...
Elə gözəl yoxsan ki,
mən hamının varlığını
bu yoxluğa qurban verim…
Davamı →

Gözlərinin qarasında qürub edən mənə bax!
Gedişimdən saçlarına düşüb qalan dənə bax!
Bu gördüyün ağrı-acı nə yuxudu, nə kabus!
Danışsan gedə bilmərəm!

Işşş! Sus!
Sus, səsinə uğunduğum! 
Mən o qədər yorulmuşam,
silməyə də gücüm çatmır 
dizlərimdən axan qanı.
Gözlə, dedin, ömür də var, ümid də var…
Davamı →

Yarasa korluğumsan
görə bilmirəm səni.
Olduğun uzaqlardan
eşidirəm səsini.
 
Təpədən dırnağacan
o qədər narahatam,
ən yaxşı həkimlər də
dərdimi bilmir, adam.
Davamı →

...
Balaca bir qəbir var məzarlıqda:
Nə bir yazısı var, nə də bir şəkil.
Qəbir indi olar otuz yaşında,
Torpaqaltdakında olmaz bircə il.
Hamilə görürtək soraq məzardan
Görən qarnındakı oğlandı ya qız?
Heç kəsə sormadan köçüb dünyadan
Hansı bir ananı qoyubdur yalnız?
Görən bilirdimi o, öz adını? 
Nə qədər sevirdi ananı görən?
Hiss etdi həyatda tək süd dadını
Dünyanın dərdini dadmadan köçən.
...
Bir cəsəd tapılıb sübh erkən çağı
Hansısa bir evsiz ölübdür dünən.
Üfunət qoxusu alıb hər yanı:
Yoxsulluq qarışıb meyit iyiylə.
Bir məzar qazdılar nə təhər gəldi.
Tez-bazar qoydular adsız baş daşı.
Onun ölməyi də heç fərq etmədi:
Nə namaz, nə hüzür, nə ehsan aşı.
...
İki adsız məzar var məzarlıqda.
İki daş yığını «bəlkə»ylə dolu.
Sualsız cavablar torpaq altında.
Cavabla dolaraq, yer qozbel olur.
Bəlkə istəmirlə həyatı bütün?
Bəlkə xoşbəxtlərmiş həyatda onlar?
Bəlkə ad günüdü onların bugün? 
— Ad günün mübarək adsız insanlar.

Cavidan Hacıyev

Davamı →

Gecə çıxıb küçələrdə dolandım,
çuxurlarda leysan suyu köpürdü.
Bir səkidə izin vardı, onu da,
sarı donlu süpürgəçi süpürdü.

Sərxoş adam danlayırdı keçmişi,
sonsuzluğun şəklin çəkdi yerişi.
Ayaqları dizdən kəsik bir kişi
öz protez ayağından öpürdü.
Davamı →

Mənim çəkim uyğun gəlmir yaşıma!
Hansı yara sağalmır ki?
Qaşıma!
Bu ayrılıq həsrət deyil, əcəldi!
İndi mənçün darıxırsan?
Əcəbdi!
Yaman solub ovsunlayan baxışın!
Davamı →

Bəlkə bir gün özümü
Bir ağacdan asaram.
Bu dünyada yer tapıb,
O dünyada azaram.

Ömrün bu gənc çağında,
Bir palıd budağında,
Ölümün ayağında,
Bir məktub da yazaram.
Davamı →