Şair kimdir?

Həyatın hər anın duyğularında
Əks edib yaradan, qurandı şair.
Məqsədi təmizlik, nəcib əməllər,
İncə mirvaritək gözəldir şair


Gördüyü bir şeydən ilham alanda,
Tez onu tarixə yazandı şair.
Əyrini, düzü öz sözlərilə,
Cəmiyyət üzünə deyəndi şair
Davamı →

İllərdir yazır-yazır,
Bu peşədə qocalır
Dəbdəbələr görməyir
Əyləncələr bilməyir
Gecələr adi keçir...
Gündüzlər yazmaq ilə
Heç nə bir ad gözləmir
Əyalət jurnalistləri.
Davamı →

Qısa ətək, yarıçılpaq

O gəncliyin ilk illərin dadanda,
Düşündü ki, gərəkdir məşhur olmaq cahanda
Çox əlləşdi, çalışdı bir yol tapıb məşhurlaşsın
O sadə qız olmasın, dillərdə dastan olsun.
Gah səhnədə, gah efirdə görünmək istədi
Bir əlac bulmadı ki, məşhur olsun bircə o
Axır ki, qısa ətək, yarıçılpaq öz şəklini çəkdi
Paylaşaraq çoxlu insan kütləsini yığdı o.
Davamı →

Can Yücel bir sərgidə gəzişərkən gözəl bir xanım ona yaxınlaşır:
— Can bəy, tanışlığımıza necə şad oldumsa, ifadə eləyə bilmirəm. Sizin ən sadiq oxucunuzam. Vurğunam sizə.
Can Yücel gülümsəyir:
— Demək belə, onda gəlin evimə gedək.
Qadın küskün bir ifadəylə:
— Aşk olsun, Can bəy!
Şair qətiyyətlə:
— Aşk da olacaq əlbət!
Davamı →

Məzarlar da danışır
 
Məzarlar da zamanla
Dostlaşıb tanış olur 
Bəzi daşlar orda da
Fəhləyə məmur olur

Məzar var ki, başında
Bir abidə ucalır
Məzar var ki, başında
Adi bir daş dayanır
Davamı →

Bəzən olur ki, şeirlə haykunu müqayisə edirlər. Bəzi şairlər isə poeziyada məhz minimalizm prinsipini həyata keçirməyə çalışır. Buna baxmayaraq müqayisə etməyə çalışanlar haqlıdı – haykunu yaradan yaponlar minimalizmdən çox yaxşı baş çıxarırlar.

Bəs minimalizm nədir?
İlk növbədə xarici termin olan «minimalizm” terminini „sadəlik” sözü ilə əvəzləyin — hər ikisi eyni məna verir. Sadəlikdə müqəddəslik və aydınlaşma var — yəni qərb və şərq sivilizasiyalarının iki ali məqsədi. Yeri gəlmişkən buddistlər üçün yaradıcılıq, şeir yazmaq, aydınlaşmağa doğru birbaşa yol hesab olunur. Onların ruhi təcrübəsinin məqsədi isə subyekt və obyekt arasındakı sərhədin yoxa çıxmasıdır.
Davamı →

Nüsrət Kəsəmənlinin həyat yoldaşı Rəhilə Kəsəmənlinin müsahibəsindən:
«Mənə dedilər ki, Nüsrət səndən əvvəl Sevda adında bir qızı istəyib. O qızı sonradan tanıdım, çox gözəl, səviyyəli, gözəl ailənin qızı idi. O qadının sonradan xəstələnib çökməyi mənə çox pis təsir etdi. Dedim, Nüsrət, bilirsən, Sevda xəstədir? Dedi ki, yox. Dedim imkan tap, ona baş çək. Baş çəkəndən sonra mənə danışdı ki, mən içəri girəndə o üzünü gizlətdi. Çünki o xanım çox gözəl idi, amma xəstəlik onu pis hala salmışdı deyə istəmirdi ki, Nüsrətin gözünə elə görünsün.

Sevda dünyasını dəyişdi. Biz Nüsrətlə gül alıb ziyarətə gedirdik. Hətta öz yaxınlarım da deyirdi ki, səni nə maraqlandırır? Bu, nə hərəkətdir edirsən? Allah onların hər ikisinə rəhmət etsin. Onsuz da, özü hər şeyi etiraf etmişdi...»
Davamı →

Qayadan endim bu güñ
Əlimdə altın güyüm.
Hər gün gördüyüm yarı
Nə dün gördüm nə bu gün

Gözləriniz kömürmi?
Keçən güñlər ömürmi?
Bir məktup da yazmadız
Ürəyiñiz dəmirmi?
Davamı →

Xatirə.
......Uzaqdan gələrək, aşıb dağları,
Gəlmişdi, görsün o, gül uşaqları.
Çağırıb yanına Gülnar balasın,
Şeirlə şad etsin Şaxta Babasın.
Başladı qızcığaz şeir deməyə,
Babasa o qıza verdi hədiyyə.
Soruşdu o qızdan bu qoca baba:
“Dəcəllik etmədin bu il, əcaba?”
Sevincdən yekəldi gözləri qızın
Davamı →

Məndən sənə gəlməyə
nə yol var, nə cığır var...
düzənliklər dağ olub,
daha gecdi, əzizim.
Azacıq ağrıyırdı
sinəmin sən tərəfi,
dərindən nəfəs aldım,
o da keçdi, əzizim.
Davamı →