Bəlkə bu yerlərə bir də gəlmədim,
Duman, salamat qal, dağ, salamat qal.
Dalımca su səpir yoxsa buludlar?
Leysan, salamat qal, yağ, salamat qal!

Qıy vuran qartallar yox oldu çəndə,
Nərgizlər saraldı şehli çəməndə.
Ey qaragöz pəri, dalımca sən də
Boylan, salamat qal, bax, salamat qal!
Ardı →

doğuş vaxtına yaxın
bir ağrı uydururlar özlərindən
hamilə qadınlar…
azad olmağa tələsdiklərindən
sevgini də elə beləcə uydurarlar
itirmək qorxusundan doğan ağrıya dönər
sevgi qadınlar üçün…
əri ölən dullar bu qorxudan azad olub
o qədər rahat yaşarlar ki…
ölənədək,
və həm də sevərək
Ardı →

Səndən iraq, еy sənəm, şamü səhər yanaram,
Ardı →

Ölümdən tənhalıq betər
Yanlız qəlbdən tikan bitər,
Kədərlənmə dərdli könül
Dost istərsən ALLAH yetər!
Ardı →

Hər zaman, hər insan möhtacdır Sənə,
Dünyanı yaradan, quran da Sənsən.
Günahkar hər zaman səhv etsə,yenə
Tövbəsin eşidib, duyan da Sənsən.

Elə rəhimlisən, Rəhmansan Tanrım,
Tərifə inan ki, sözlər də çatmaz.
Sən elə varlıqsan, nursan Allahım,
O nura sığınan zülmətdə qalmaz
Ardı →

Gözü ac, xəyalı xamdır, bu adam, bizim adamdır,
Yediyi tamam haramdır, bu adam bizim adamdır.

Yemək ilə doymaq olmur, dedi ki, vətən malından,
Yalayım doyum məqamdır, bu adam bizim adamdır.
Ardı →

`Ağılla yaşayıb, ömür sürənçün
Təpədən dırnağa cənnətdi dünya.
Mənasız ömr edib, vaxtsız ölənçün
Bir zillətdi dünya, zülmətdi dünya.

Gəl yaşa həyatı firəvan hər an,
Qəlbində məhəbbət olsun hər zaman.
Demə ki, çətindir, zülmdü, inan
Xoşbəxt yaşamaqçun fürsətdi dünya.

Müəllif: Ramiz Yusupov
Davamı →

bəzən hardasa
zorlanmaq təhlükəsinə belə razıdır qadınlar
pıçıltıyla belə etiraf etməsələr də içlərində

nə şəraitdə olursa-olsun
ən pis halda belə
kişiləri günahkar sayacaqlar onsuz da-
bilir qadınlar!
amma günahın yarısını
onlar daşıyır-
səssiz baxışlarında
ya bir dodaq tərpənişində
əlindən bir-bir salıb əşyaları
ehtirasla əyiləndə-
çox vaxt da bilərəkdən...

on beş yaşımdaydım
orta məktəb müəllimlərimdən biri
eh… nə isə...
səhər imtahandan beş aldım

əvvəl müqavimət
göz yaşı yalvarış
sonra boşalan qollar
və sonsuz həzz...
olduqca banal bir göstəri
bəlkə də ehtirasın ən yüksək anında
ağlamaları da həzzdəndir
sonra da
əlləriylə üzlərini örtərlər
utanmaq əllərin payına düşər

Həmçinin oxu:Atamın xatirəsinə
Davamı →

Oğraşın yekəsi kimi görünə bilər atam…
hər gecə eşşəkcə içib evə döndüyünə görə…
Qazandığı qəpik quruşu
arağa verib içdiyinə
ailəsini ac qoyduğuna görə
səhəri anamı pul dalınca göndərdiyinə görə…
gözümün önündə anamı zorlamağa cəhd etdiyinə görə…
Mən onu sevmirəm
sevsəydim böyük olardım
məndə elə ürək hanı onun kimisini sevməyə…
Ardı →

Elə bir dərdim var kimsə bilməyir,
Tək sənsən xəbərdar ötüb-keçəndən.
Üzüm gülür, ürəyim sevinməyir,
Düşündüyüm zaman olub-bitəndən.
Bunu unutmağa sən səbəbim ol,
Allah mənim köməyim ol!
Köməyim ol!
Ardı →