Pəncərəm önündə sular çağlayır,
Xal düşür gecənin aydınlığına.
Qollarım üstündə bir qız ağlayır,
İnana bilməyir qadınlığına.
Başının örpəyi yana sürüşüb,
İçməyib,məst olub…
Ardı →

Dəyişib dövr nə arvad, nə də ki, qız bilinir,
Necə Avropa girib şüura amansız bilinir.

Sizə şalvar yaraşırsa, bizə şalvar yapışır,
Odu ki, bizdə tumannıyla, tumansız bilinir.
Ardı →

Gözəl qız, sən saf susan,
Iki qəlb arzususan.
Mənsə səni sevirəm
Susuzluğun od vurub köz kimi yandırdığı dodaq su sevən kimi.
O isə səni sevir, rahatca bardaş qurub,
— Kabab üstdən sərin su pis olmaz- deyən kimi.
Gözəl qız, sən işıqsan, Yurduma yaraşıqsan.
Mənsə səni sevirəm iynənin ucu boyda
Işığa həsrət qalan göz işıq sevən kimi.
O isə səni sevir,
Bir şən mağarda, toyda, işıqlardan yaranmış yarşıq sevən kimi.
Danış ucalsın səsin,
Qırılmasın nəfəsin.
Mən ki səni sevirəm,
Bakıdan, Daşkəsəndən gələn bir səda kimi,
Səs kimi, qüdrət kimi.
O isə səni sevir, gizli deyil ki, səndən,
Bu otaq küncündəki qəmli sükunət kimi.
Bu mən, bu o, bu da sən,
De görək nə deyirsən!
Amma yaxşı fikir ver bu iki məhəbbətə.
Daha heç nə demirəm
Nöqtə, nöqtə və nöqtə... 


Davamı →

«LATIN DİLİ»

Latın dili!
Hər sözündə dünya boyda yük daşıyır,
Latın dili! -
Millət ölüb, dil yaşayır.
«Ana» deyən, «torpaq» deyən,
«Vətən» deyən yox bu dildə.
Ancaq yenə yaşar bu dil.
Sabah bizim ərzimizin
Sərhəddindən o yana da
Qoşar bu dil.
Bəlkə… bütün ulduzları
Gəzər bu dil.
Döyüşlərdə zəfər çalıb

Ardı →

Quşlar qatar-qatar ellərdən keçər, 
Bəşər nəsil-nəsil dünyadan köçər; 
İnsanlıq gah zəhər, gah şərbət içər…
Əzəldən belədir hökmü zamanın - 
Düyümlü bir sirri var asimanın! 

Çarxını qurduqça dövranın əli 
Bəzən ağlar olur, bəzən gülməli… 
İnsanın ən böyük eşqi, əməli 
Bəzən aslan kimi çırpınır darda, 
Bəzən də qərq olur fırtınalarda… 


Ardı →

Hardandır səndə bu qədər acı,

Qəm doludur hər damcın.

Könülsüzsən axı niyə?

Səhralara, quru çöllərə can atırsan

Yağmaq üçün, çillənmək üçün.

Yağmaq istəmirsən bu torpağa?

Bura nəmlik, sərinlikdi...

Yenə yağacaqsan bura?

Buludlar qovub səni,

Qovhaqovdan bezikmisən.

Yağış yağır ağır-ağır.

Ardı →

Doğulmaq istəyirəm,
Doğulmaq! 
Hamının gözünün qabağında,
Şərq əsilli,
Şimal yönlü,
Qərbpərəst, 
Cənubsevər olmaq.
Ardı →

Bu dünyada otun, suyun, torpağın da yaddaşı var.

Sındırılmış bir budağın, söndürülmüş ocağın da yaddaşı var.
 Ələk-vələk, darmadağın otağın da yaddaşı var.
 Bayaq isti, indi bumbuz yatağın da yaddaşı var.
 Nallı çəkmə altındaca qolu çıxan kuklacığın,
 Miz üstündə yetim qalan bir qələmin,
 varağın da yaddaşı var.


 Azərbaycan tanımışdır vaxtsız qapı döyənləri,
 Qara günlər gətirərkən qan qırmızı geyənləri.
 Yox, unuda bilmərik biz xeyir cildi geyən şəri,
 Yüz minləri… qanunsuz və məhkəməsiz
 gülləbaran edənləri.

 Qorxa-qorxa yarım addım ata-ata,
Ayaq üstə yata-yata,
 Qurşağacan qanlı qara bata-bata
 sürgünlərə gedənləri.

 Ac, yuxusuz, nalan, üryan
  Min-min qoca, min-min cavan
  İş üstündə bir sümükdü, bir də dəri
  Yox unuda bilmərik biz
  Ac canavar iştahıyla yurdu söküb tökənləri,
 Bir dəstəni qana çəkən dəstəbaşı təkələri.
Ardı →

Sən getdin… sənsizlik mənimlə qaldı,
Üzsüz qonaq kimi getmək bilmədi.
Sən getdin… könlümü qüssə-qəm aldı,
Günlər aya döndü, ötmək bilmədi...

Sən getdin… dəyişdi fəsillər bir-bir,
Guya, bu yoxluğa alışdım mən də.
Silib xəyalları sətirbəsətir,
Ayaqda qalmağa çalışdım mən də.
Davamı →

Sən gizli gəlmisən ömrümə, inan
Bu gizli eşq ilə yaşayacağam.
Dünyanın ən böyük yükü sayılan,
Gecikmiş məhəbbət daşıyacağam.
Ardı →