Sən onun eşqilə, məhəbbətilə
Vurmadın ömrünü başa, ürəyim.
Sevgi hədəfinə nişan alanda
Dəydimi oxların daşa, ürəyim?!

Sevgi dəryasında ruhum bir ada,
Fırtınam ziyada, dalğam ziyada,
Ardı →

Dəyişib dövr nə arvad, nə də ki, qız bilinir,
Necə Avropa girib şüura amansız bilinir.

Sizə şalvar yaraşırsa, bizə şalvar yapışır,
Odu ki, bizdə tumannıyla, tumansız bilinir.
Ardı →

Pah atonnan, nə ağır yatdı bu oğlan, ölüb əəə!
Nə də tərpənməyir üstündəki yorğan, ölüb əəə!

Bu qədər qışqırığa durdu qonum-qonşu tamam,

Dəbərişməz də, veribdir deyəsən can, ölüb əəə!

Ardı →

Azərbaycan — qayalarda bitən bir çiçək,
Azərbaycan — çiçəklərin içində qaya.
Mənim könlüm bu torpağı vəsf eyləyərək,
Azərbaycan dünyasından baxar dünyaya.

Azərbaycan — mayəsi nur, qayəsi nur ki,
Hər daşından alov dilli ox ola bilər.
AZƏRBAYCAN deyiləndə ayağa dur ki,
Füzulinin ürəyinə toxuna bilər.

Ardı →

Yavaş-yavaş sevdim səni, 
Hər gün bir az da sevdim.
Ən çox bu qış sevdim səni,
Qarda, ayazda sevdim.
Ardı →

Naz edir bülbülə gül bir belə-mənası nədir?
Bülbülün bəs gülü sevməkdə təmənnası nədir?
Ardı →

Bu dünya nərdivandı.
Qalxanda mehribandı
Enəndə nə yamandı.
Görüşdük pillələrdə,
Yolun yarısında biz.
O qalxırdı bu dəmdə,
Mən enirdim xəbərsiz.
Ardı →

Nə biləydik bu sevginin sonu yox,
Nə biləydik dünya belə dönəcək.
Nə biləydik sevgi adlı bu qonaq
İkimizin aramızda öləcək...

Ulu sevgi göydən yerə endimi,
Nə dayandı yolumuzun üstündə?
Bu məhəbbət soyuduqca,sən demə,
Can verirmiş qolumuzun üstündə.
Ardı →

Həyat nədir? Sual verdim özümə,
Mənasını çiçəklərdən öyrəndim.
Yaşadıqca çarpışmayı, sevməyi
Qəlbimdəki diləklərdən öyrəndim.

Bir yay aldım çıxmaq üçün şikara,
Tuş gəldim bir ahu gözlü nigarə.
Nişan alıb ox atmağı, nə çarə,
Daş ürəkli mələklərdən öyrəndim.
Ardı →

Dənizi hədiyyə verirəm sənə...
Mən dedim, sən baxdın, sən gülümsədin.
Göylərin şəfəqi düşdü üzünə.
— Mən isə… göyləri verirəm, — dedin...


Ayrıldıq qəribə hədiyyələrlə,
Göylər eşqim kimi mənə əzizdir.
Ayrıldıq dənizlə, ağ ləpələrlə,
Necə aparasan? Dəniz dənizdir.

Ardı →