Məni imtahana çəkdi təbiət,
yollarda bərkiyə-bərkiyə gəldim.
Könlümdə təsəlli, gözümdə ülfət,
bu dünya sərgidir, sərgiyə gəldim.
Ardı →

UNUDULMAZ XATİRƏN

Bu şəhərə yağışlar yağmayır əvvəlkitək
Ağlamayır buludlar sənin gözlərin kimi
Dostlarım, yoldaşlarım hey çağırırlar məni
Bir səslə, bir avazla sənin sözlərin kimi
Onlar məni çağırır
Bizlərə nəğmə deyən damlaların altında
Dərtlərə həmdəm olaq

Ardı →

Üzünü qırxandan sonra,
Oldun cavan oğlan, baba.
Gözəllərə bir göz vurdun,
Hamsı oldu heyran, baba.

Könlün cavan, özün qoca,
Ardı →

BİRCƏ GÜNÜM OLAYDI...

 

Bircə günüm olaydı

Səhər tezdən yuxudan fikirsiz oyanaydım

Yenicə, təzə bir gün

Quşların sübh nəğməsi məni salamlayaydı

Günəş parıldayaydı dibçəkli pəncərəmdə

Oyadaydı sevinci kədərli gözlərimdə

Ardı →

Qanadım var, göyüm var
Quşam qəfəsim yoxdu.
Uçmağa hər şeyim var,
Təkcə həvəsim yoxdu.

Yol getməyə yolum var,
Qulluğum var, qulum var,
Xərcləməyə pulum var,
Təkcə həvəsim yoxdu.

Nə dərd var, nə əzab var,
Nə hirs var, nə qəzəb var,
Ölməyə yüz səbəb var,
Təkcə həvəsim yoxdu...

Ramiz Rövşən

Davamı →

Ayırır bizləri hər keçən zaman,
Ayrı yuvalarda dərd çəkəcəyik.
Üzümüzü göz yaşı isitdiyi an,
Yad olan qollarda üşüyəcəyik.
Ardı →

Sən gizli gəlmisən ömrümə, inan
Bu gizli eşq ilə yaşayacağam.
Dünyanın ən böyük yükü sayılan,
Gecikmiş məhəbbət daşıyacağam.
Ardı →

Çatlayir,Xanbaci,qəmdən ürəyim,
Qavuşub lap aciğimdan kürəyim!
Nola bir evdə qoyaydiz qarabaş,
Verməyəydiz məni bu əbləhə,kaş!

Mən ki,damdan bacadan baxmaz idim,
Su kimi hər tərəfə axmaz idim;
Oturub aç komasinda atamin,
Biş-düşün hazir edərdim anamin;
Davamı →

Ardı →

Sevgi vardır ki, dodaqda açar güllərini
Sevgi vardır ki, bir az qar kimi,rüzgar kimidir.
Sevgi vardır ki, oxudur qəlbində bülbüllərini,
Böylə bir sevgi mənim ruhumu oxşar kimidir!
Ardı →