Yarı samanı sarı,
yarı qızılı saçlı sarı gözəl.
Gözəllərin göyçəyi.
Saçların qarğıdalı saçağı kimi
tökülüb boynuna, çiyninə.
Günəş şəfəqləri tək sayrışır ucları.
Ardı →

İt ili itləri millət tanıdı,
bu itlər bir ucdan artar, küçüklər.
Daha günümüzün qəhrəmanıdı
arxalı köpəklər, dəcəl küçüklər.

Dolub dəbdəbəli imarətlərə,
gəzişir parklarda, gur meydanlarda.
Keçir hər qapıdan, girir yüz yerə,
əcəb bəxt var imiş bu heyvanlarda.
Ardı →

Sən çox ağıllı xanımsan,
özünə məxsus məntiqin, savadın.
Ağzından çıxan hər sözün lətif,
ətrafında istəyənin çox.

Sən əcəb cazibədar qadınsan,
gözlərin, baxışların mənalı.
Bədənin ağappaq, barmaqların zərif,
əndamın mərmər sürahi, gövdən şux.
Ardı →

Sən getdin… sənsizlik mənimlə qaldı,
Üzsüz qonaq kimi getmək bilmədi.
Sən getdin… könlümü qüssə-qəm aldı,
Günlər aya döndü, ötmək bilmədi...

Sən getdin… dəyişdi fəsillər bir-bir,
Guya, bu yoxluğa alışdım mən də.
Silib xəyalları sətirbəsətir,
Ayaqda qalmağa çalışdım mən də.
Davamı →

Çılğınlıq cahillik əlamətidir,
ağlı yetkin olan hissə qapılmaz.
Fərhadın dastanı bir əfsanədir,
külüng zərbəsiylə qaya çapılmaz.

Qəribə bir xislət var canımızda,
gücü axtarırıq ad-sanımızda.
Düşmən baş kəssə də dörd yanımızda,
bizə toxunmasa, rəqib sayılmaz.
Ardı →

Sən ey əqidə qardaşım,
dəyişməyim zamandandır,
biz əzəldən bir olmuşuq,
bu can elə o candandır.
Hardan gəlir ibtidamız –
bir nütvə var, bir gen vardır,
bir də ana bətni vardır,
əlbət, gələn qan qandandır?
Ardı →

Tanrım, niyə kin yaratdın
iki qardaş arasında?
Ölümü də saxlayırsan
göz ilə qaş arasında.

Sən beləmi mehribandın?
Adəmin tövbəsin dandın.
Övladların düşmən sandın,
saldın savaş arasında.
Ardı →

Əzəldən bizə haram buyurulub zina,
onun gizlisi də günah, aşkarı da günah.
Quranda bir neçə ayə də var bu barədə,
bu da əlavə qorxu, təşviş yaradır hərədə.
Yazılır ki, zinakara gərək 40 çubuq
zərbəsi vurula.
Özü də bu ilkin cəzadır,
axirətdə isə ona əsl divan qurular.
Ardı →

Çirkin dönüb göyçək olar,
Qanqal dönüb çiçək olar.
İnsan dönüb mələk olar,
Gözəllik duyulan yerdə.

Qış gəlib yaza çevrilər,
Kötüklər saza çevrilər.
Qarılar qıza çevrilər,
Gözəllik duyulan yerdə.

Ümid coşar, həsrət ölər,
Yamanlığa dəvət ölər.
Kin susar, ədavət ölər,
Gözəllik duyulan yerdə.

Könül sevər, göz vurular,
Bulanlıq sular durular.
Dünya saflıqdan qurular,
Gözəllik duyulan yerdə.


Əridərik qəzəbləri,
Unudarıq əzabları.
Qazanarıq savabları,
Gözəllik duyulan yerdə.

Nə suç, nə də tamah olar,
Nə zor, nə də silah olar.
Şair dönüb Allah olar,
Gözəllik duyulan yerdə.

01.10.2004,
Cenevrə
Davamı →

Bir gün, unutmuşam, desələr sənə,
Gözümə baxmamış gözün, inanma!
Həsrət şərabını versələr sənə,
Yenə seç əyridən düzü, inanma!
Ardı →