Qar kimi ağ gəldim,ləkəsiz gəldim,
Səssizcə yağmışdım yollarına mən.
Mən sənin ömrünə «bəlkə»siz gəldim
Yığıldın güc kimi qollarıma sən......
Bitdi baxışların nəğməsi,sözü,
Sükut qollarında gəzdirdi bizi......
qar mənzərəsi

Ardı →

Özün xəyallarımda  

Rəsmin gözlərimin önündə,

dodaqlarımın arasında

Səsin çox sevdiyim mahnı kimi

qulaqlarımda

Hər gün dinləyirəm musiqini,                                                        

xoş səsini

Gözlərimdən uzaqlarda.

Ardı →

Ölmüşsə də bu evə yenə gəlib gedir o
Yenə ayrıla bilmir yenə xidmət edir o
O bizim ömrümüzün hər anında yaşayır
O yenı paltar yuyur yenı odun daşıyır
Ölümündən sonra da özü görür hər işi
Anam!Biçarə anam!Evimizin Günəşi
Xeyr!Ölməyibdir o!Eşidirəm səsini
Üşüyənə duyuram yenə od nəfəsini
O atamın yanında torpağa basdırıldı
Gəli qohum əqraba başsağlığı verdilər
Dodaqlarda cümlələr kəlmə-kəlmə qırıldı
Göz yaşına qarışdı təsəllilər,ümidlər
Nə qədər ki mən sağam anam da sağdır mənim
Səsimdə, nəfəsimdə yaşayacaqdır mənim
Yaşayacaq qəmimdə,pərişan gülüşümdə
Heç ölərmi söyləyin,sual verin cahana
Şəhriyarı yetirən şir ürəkli bir ana?!
O sevgidən yoğrulmuş yanar qaynar bir ürək
Hara getsəm köksümdə mənimlə bir gedəcək
Davamı →

Adını zikr edər gecə və gündüz,
Ağaclar,çiçəklər,güllər,İlahi!
Könlümü,ruhumu aparır Sənə,
Keçdiyim dolanmac yollar,İlahi!

Bir canı borcluyuq,al canımızı,
Alma əlimizdən imanımızı!
Arındır,barındır zamanımızı,
Açılmış qarşında əllər,ilahi!

Endirib zirvədən dağı yol etmə,
Acgöz nəfsimizə bizi qul etmə!
Namərdi millətə Sən oğul etmə,
Yoxsa,yazıq olar illər,İlahi!

Ən böyük arzumuz-yol göstər bizə,
Fövqünə ucalaq,bu yetər bizə.
Səni dərk etməyə ağıl ver bizə,
Duasız qalmasın dillər,İlahi!

Sən doldur işıqla ürəyimizi,
Biz səndən umarıq diləyimizi.
Bir daha qul edə bilməsin bizi,
Quzeydən baş alan yellər,İlahi!

Qaldır pərdələri Sən gözümüzdən,
Mİllət seçə bilsin əməli sözdən.
Çox ayrı düşmüşük öz-özümüzdən,
Bizi özümüzə döndər,İlahi!

Bəxtiyar Vahabzadə
Davamı →

Üzünü məndən nihan etmək dilərsən, etməgil!
Gözlərim yaşın rəvan etmək dilərsən, etməgil!

Bərgi-nəsrin üzrə mişkin zülfünü sən dağıdıb,
Aşiqi bixaniman etmək dilərsən, etməgil!

Ardı →

Dərd dərdi əridir, udur,
Dərd dərdin dibinə çökür
Dərd dərdin əlindən tutur,
Dərd dərdin ipini çəkir.

Nə uzundur dərdin ipi
Dolanır dörd bir tərəfi.
Dünyanın dərdli tərəfi
Dərdsiz tərəfini çəkir.

Dünyadan bezmir yenə də,
Şükür deyib bu günə də,
Adam lap öz dərdini də
Sevinə-sevinə çəkir.
Ardı →

Səndən mənə bir ömürlük xatirə,
Məndən sənə nə qalacaq, nə bilim?
Çətin bir də daş üstə daş bitirəm,
Niyə uçdu bu qalaçıq, nə bilim...

Damağımda bal sevdanın turş dadı
Uşaq ağlım inadıma qurşadı.
Nə hönkürdü bu naqafil gurşadı?
Kimə dedim, — dedi, — ancaq: «nə bilim!»

Günlər mənə gün yazmağı unutdu,
Gülüm, günün güllərimi qurutdu.
Bu oyunda kim uduzdu, kim uddu,
Peşimanı kim olacaq, nə bilim?
Ardı →

Biz qovulduqca  qaçıb mərddən dönən namərdlərik,

Az.Tv-də dərdsizik əslində əhli-dərdlərik.

 

Keçmərik düşmən qoyan  sərhəddi bir addım belə,

Amma sərhədlər içində  xeyli bisərhədlərik.

 

Biz xüsusi işlərin hazır olan qurbanııyıq,

Biz ümumi dərdi çəkməkçün  xüsusi fərdlərik.

 

Əhmədi-biqəmlərik ki, hər şeyə biganəyik,

Biz həqiqətlər yerə çırpan hacı əhmədlərik.

 

Biz həkimlərçün, müəllimlər üçün “şirvan”larıq,

Leyk şofer tayfasıyçün bir maşın “məmməd”lərik.

Ardı →

Dişlərim töküldü,saçım ağardı,
Yaşın nə günahı?,yaş bəhanədi.
Taleyim daş atdı,başımı yardı,
Buna daş neyləsin?,daş bəhanədi.

Bəzən baharda da saralır yarpaq,
Taleyin əlində hər şey oyuncaq,
İnsanı öldürən əcəldir ancaq,
Azar da ,bezar da, boş bəhanədi.

Ardı →

Səni nə gündüzlər, nə də gecələr,
Səni hər günümdə gözləyəcəyəm.
Səni nə payızda, nə də ki, yazda
Gələn hər fəsildə gözləyəcəyəm.

Ardı →