Tısbağalar da uçar | Turtles can fly
Kürd əsilli iranlı rejissor Bəhman Qobadinin rejissorluq etdiyi “Tısbağalar da uçar” real insanların yaşadığı gerçək əhvalatı əks etdirən filmdir. Filmə baxanda donub qalmışdım. Eyni anda o qədər çox şey hiss edirdim ki, hissiyatsız olmuşdum. O hisslər günlər ötdükcə aydınlanmağa başladı. Amma yenə də bəzi hisslər o qədər dərindir ki, onları yazıya almaq çox çətindir...Filmdəki hadisələr İraq-Türkiyə sərhəddində yerləşən kiçik bir kənddə cərəyan edir. Böyükdən-kiçiyə hər kəs ABŞ-İraq müharibəsinin sonunu gözləyir. Filmin əsas qəhrəmanları uşaqlardı. Ata-analarını, yaxınlarını itirən bu kimsəsiz uşaqlar minalanmış sahələri təmizləyib pul qazanmaqla dolanırlar. Çoxu iş əsnasında şikəst olub. Hərənin də bir hekayəsi var, amma Agrinin hekayəsi tam başqadı. Ata-anasını elə gözləri önündəcə öldürənlər bu 14 yaşlı qızcığaza təcavüz ediblər. Bəli,14 yaşlı bir ana obrazı… O, kiçik kor balasından utanır, onu qəbul edə bilmir, hər dəfə qardaşına ”onsuz da mənim deyil, o bic uşaq nəyimə lazımdı?!” deyir. 14 yaşında zorlanan, məcburən uşaqlıqdan analığa addım atan bu qızın taleyini yəqin ki, dünyada nə qədər uşaq yaşayıb.
Amerika-İran müharibəsi yaxın keçmişdə baş verib. Təbii ki, KİV bizi müəyyən qədər məlumatlandırırdı. Nə qədər özümü müharibə qurbanlarının, televiziyada gördüyüm əl-ayağını itirən, yaxınlarının, doğmalarının cəsədlərinini görən, ağrıdan qıvrılan insanların yerinə qoysam da müharibəni bütün dəhşətləri, ağırlığı ilə duya bilməmişdim. Amma film müharibə adını dəhşətləri ilə insanın damarına yeridir.
Ardı →