Kayzen

Boşaldı dünyanın sən olan yeri…
Dünyanın
sən olan yerindən indi
Tozlana-tozlana maşınlar keçir,
Nazlana-nazlana xanımlar keçir,
Cavanlar keçir
tüpürüb siqaret kötüklərini.
Davamı →

Yaddaşımda sancı verər əzgilər,
içimdə bir ruh ağlayar, üz gülər.
Daha mənə tanış gəlmir güzgülər,
— güzgülərdən baxan başqa adamdı.
 
Vəd edirəm öz-özümlə görüşə,
gözləyirəm üfüqlərdən gün düşə.
Eyni olmur nə o yorğan, nə döşək,
— döşək başqa, yorğan başqa adamdı.
Davamı →

Məni qara torpaqdan
yığıb-yaratdı tanrı.
Azacıq can verməyi
unutdu, intəhası...
 
Mən sənə sarılardım,
mən səni sevərdim e,
bütün sevən yerlərim
buz tutdu, intəhası…
Davamı →

Mən düşdüyüm bu çuxurdan
necə çıxım, İlahi?
Bəs səni görməkdən ötrü
hara baxım, İlahi?
 
Bir ömürdü sürüdüyüm,
daha bəsdi çürüdüyüm.
Bəxtimə vurduğun düyün
nədir axı, İlahi?
Davamı →

Cəhənnəmdir tənhalıq,
yandırmaz ki, üşüdər.
Qışqırarsan, səsini
nə göy, nə yer eşidər.
 
Elə soyuqlayarsan
çürüyər içalatın.
Əsərsən küləyinə
bir avara həyatın.
Davamı →

Özümlə danışıram, yastığım gülür mənə.
Baxıram güzgülərə, yazığım gəlir mənə.
Bu elə bir oddu ki, yanır min ildi, sönmür.
Alovu da görünmür, tüstüsü də görünmür.

Bu yanğı öldürmədi, yoxluğun öldürmədi,
məni öldürmək üçün əzrayıl nə karədi?
Bu ömrün ipi uzun… ucu kimin əlində?
Axsayan bir it oldu, o hakimin əlində!
Davamı →

Səssizlikdə gecə sükutunda
Mən səni ağlayaraq sevdim
Qaranlıqda səssiz bir boşluqda
Mən səni düşünərək sevdim

Sanki izləyirəm gülüşünü mən
Dilimdəki isə yalnızca sənsən
Sakitcə baxaraq bomboş tavana
Mən səni sevdim xəyallarınla
Davamı →

Osərt idi səhər dərsə tələsəndə mən 
Bildirməzdi yolda durub boylandığını
Bircə dəfə söz açmazdı qəlbindəkindən
Söyləməzdi övlad üçün çox yandığını

Gizli-gizli məni süzüb gülərdi hərdən
Durub-durub güc gələrdi əyri qəlyana
Övladına bircə dəfə can söyləməkdən
Övlad üçün can verməyi asandı ona

Zəhmətsevər, ağır, enli, cod əli vardı
Tale kimi endirərdi çiynimə hərdən
Davamı →

Qapında əyilib suala döndüm,
Səndən alacağım cavaba görə.
Allahım heç sənə əzab verməsin,
Sən mənə verdiyin əzaba görə.
 
Üzüb hər ümiddən əlimi sənsiz,
Dünyanın gedimi, gəlimi sənsiz,
Daha istəmirəm könlümü sənsiz,
Baxıb biganələr xaraba görə.
Davamı →

Mən küsüb gedirəm...
Qoy hamı qalsın,
 
Mən küsüb gedirəm bu yer üzündən.
Oğulam – qoy dərdim anama qalsın,
Atayam – qoy balam küssün özündən.
  
Dünya ucuz saydı, ya baha bildi?!
Nə satan tapıldı, nə alan məni.
Nə Allah dünyaya bağlaya bildi,
Nə atam, nə anam, nə balam məni.
 
İlahi, səndən də sındı ürəyim,
Məni küsdürənin yekəsi sənsən.
Davamı →