Kayzen

Günəş göy üzündə gülümsəyirdi. Yaddaş pilləkənləriylə günəşə doğru bir qoca aram-aram qalxmaqdaydı. Qalxdıqca sanki cavanlaşırdı. Adam cidd-cəhdlə dünyanın lap əvvəlinə gedib çıxmaq istəyirdi...
Adəmlə Həvva sanki qədim xalçanın üzərində uzanmışdılar. Ətrafda buludlar ağır-ağır süzürdülər. Əyilib lap ehtiyatla dodaqlarını Həvvanın saçlarına toxundurdu. Həvva üzündə nəfəs duyub gözlərini açdı. Adəmi, onun gözlərindəki sonsuz məhəbbəti görüb qollarını ərinin boynuna doladı və «həyatım mənim, — dedi, — axır ki, gəlib çıxdın».

Davamı →

Dünya qadınlarının içində dörd qadın daha üstün və daha qəhrəman xanımlar olmuşdular. Onlardan biri də Peyğəmbərimizin (s) vəfalı həyat yoldaşı Xədicə (s.ə) xanımdır.
Həzrət Xədicə (s.ə) İslam dinini qəbul edən ilk xanım olmuşdur. O, İslam dinini bütün qəlbi ilə qəbul edir və imanı yolunda bütün var-dövlətini qoyur. Rahatlığından əl çəkir və son nəfəsinə qədər də İslam dini yolunda fədakarlıq edir. O, Peyğəmbərin (s) həmdəmi və sirdaşı idi.
Həzrət Peyğəmbər (s) vəfalı həyat yoldaşı haqqında belə buyurmuşdur: “İslam ayaq tutmazdı, məgər Əlinin (ə) qılıncı və Xədicənin (s.ə) sərvəti olmasaydı”.
Davamı →

İslam fədakarlıq dinidir. Allah-Təala ayeyi-kərimədə belə buyurur:
“Allah möminlərdən canlarını və mallarını onlara veriləcək Cənnət qarşılığında satın alımışdır”. (ət-Tövbə, 111)
Uca dinimizin Allah üçün can, mal və müxtəlif imkanların fəda edilməsi və fərdi rahatlıqdan imtina etməklə bugünlərə gəlib çıxmışdır. Biz də bu gün Allah üçün ediləcək fədakarlıq imtahanı ilə qarşı-qarşıyayıq.
Digər bir ayədə belə buyurulur:
“(Ey möminlər!) Sizdən əvvəlkilərin başına gələnlər sizin başınıza gəlməmiş behiştə daxil olacağınızımı güman edirsiniz?”. (əl-Bəqərə, 214)
Davamı →

Qurani-Kərimin dörd surəsində həzrət Əyyubun (ə) adı çəkilib. Əyyub peyğəmbər səbr və dözümdə nümunəvi peyğəmbərdir. Həzrət Əyyub haqqında Quranın təkcə bir surəsində söz açılsa da əslində, onun yaşadıqları müsibətlər, bəlalara düçar olan çox sayda insanlar üçün örnək sayıla bilər.

Davamı →

Sülеymаn ibn Yәsаr tәqvаlı bir kişi idi vә fövqәlаdә gözәlliyә mаlik idi. О, Mәdinәdә yаşаyırdı. Bir gün dоstu ilә Kәbәnin ziyаrәtinә gеtdilәr. Оnlаr Әbvаyа çаtdılаr. Dоstu yеmәk аlmаq üçün bаzаrа gеtdi. Sülеymаn хеymәdә оturmuşdu.
Birdәn bir qаdının gözü Sülеymаnа sаtаşdı. О, Sülеymаnа аşiq оldu vә üzündәki niqаbı аçdı. Еlә bil hicаbın аltındа bir аy pаrçаsı gizlәnmişdi.
Qаdın оnа dеdi: Mәnә bәхşiş еt. Sülеymаn gümаn еtdi ki, о yеmәk istәyir.
Davamı →

Uca Allahın bəşəriyyətə göndərdiyi Peyğəmbərlərin hamısı fərqli şəriətlə göndərilsə də, ən müqəddəs vəzifələri eyni iman prinsiplərini, xüsusən də təkallahlılıq prinsipini təqdim etmək idi. Bunun üçün müqəddəs mesajların son halqası olan İslamın, müxtəlif sivilizasiya və düşüncə sistemləri ilə münasibəti çox təbii bir haldır. İslam sivilizasiyasının əsas mənbəyi olan Quran və Sünnəyə baxdıqda bu əlaqənin nə qədər inkişaf etdiyini başa düşmək çətin deyil. Bütün insanlara hidayət rəhbəri olaraq göndərilən Hz. Muhammədin  qeyri-müsəlmanlarla əlaqələrində “əhli-kitab” dediyimiz yəhudi və xristianlarla münasibəti olduqca diqqətəlayiqdir.
Davamı →

Qur`an-i Kərimdə ən çox «doğru xəbər», «doğru yol», «dəlil», "ədalət"  və buna bənzər bir çox mənalarda işlənən haqq kəlməsi eyni zamanda «varlığı qət`i olan, hikmətə uyğun yaradan» mənalarına görə Allahın bir ismi və vəsfi olaraq da işlənir.
Məsələn, "…sonra onlar Allaha, özlərinin haqq mövlasına qaytarılacaqlar. Məgər hökm Onun deyilmi və O daha tez haqq-hesab çəkmir mi?"   ayəsi bunu ifadə edir.
Davamı →

Bir zamanlar bir qadın varmış. İnsanlara yardımı, yaxşılığı çox sevərmiş. Hərkəs ona imrənər, həsəd aparar *aman, nə yaxşılıqsevər biridir* deyərlərmiş.

VAxt çatır, bu yaxşı qadın dünyadan köçür.Qadının cənazəsi evdən çıxarılarkən, qəlb gözü açıq bir adam tabutun baş tərəfində bir soğan görmüş.Tabut əllər üstündə alçalıb yüksələrkən soğan yerindən tərpənməmiş.Qəbrə qədər adam eyni görüntünü görmüş.

Sonradan gerçəklər anlaşılır. Sən demə bir həftə öncə bu qadının qapısına bir dilənçi gəlmiş.Bu qadın da ona bir şey verə bilmək üçün sağa sola baxmış,bir şey tapmayınca da əlinə keçən o soğanı vermişdir.

Həyatı boyunca bütün yaxşılıqları göstəriş və xalqın tərifi üçün edib qürurlandığı halda,soğanı o gün sırf ALLAH üçün vermiş və qəbrə də o soğanı götürmüşdür.(Çox sevdiyim yazar Kamal Ural-ın *Kiçik şey yoxdur*-əsərindən.)

Davamı →

Varli birisi bir gun öyrənir ki,vəfat etdikdən sonra qəbirdə inkir-minkir (əslində real adlari Münkər ve Nekirdir) insani sorğu eləyir.Varli qaranliq ve soyuq qəbirde tek qalmağin qorxusunu yaşayaraq elan edir-kim mənimlə brinci gecəni qəbirdə kecirsə,varisim də o olacaq.Nə övladlari nə qohumlari buna razi olmur.Bu elani esidən bir hambal-ne də olsa bir yuk dasiyan ipimdən başqa heç nəyim yoxdu-veriləcək hesabim ne olacaq ki?-düşüncəsiylə adamin qəbuluna gəlir.Buna razılaşdığını bildirir ve sənəd imzalanir. Gün gəlir,varli vəfat eliyir,qohumlari hambali tapib-vədine əməl  et deyirler.Hambali da varliyla birge defn edirlər.Məqam gelir-inkir-minkir ölü varlinin yaninda bir başqasini görüncə-bunun hesabini çəkək,ölüsü necə olsa da burdadı.Başlayırlar hambalı hesaba çəkməyə.

Kimsən,bura necə gəlib çıxmısan,bu adam sənin nəyindi,əlindəki nədir,ipi hardan almısan,harda işlətmisən vəsair kimi suallar səhərə qədər bitmir ki bitmir. Səhər hambal dəlicəsinə qəbirdən çıxır və qaçır.Varlının qohumalrı onu saxlayıb razılaşdıqları pulunu vermək istəyirlər.HAmbal imtina eləyir və ---MƏN SƏHƏRƏ QƏDƏR BİR İPİN HESABINI VERƏ BİLMƏDİM,O QƏDƏR VAR DÖVLƏTİN HESABINI NECƏ VERƏCƏM-deyir və imtina eləyir.

Davamı →