Kayzen

Qobelen: hiss və duyğuların sənəti
Ədhəm Yusubov: “Qobelen düşüncə tərzidir!”

Qobelen dünyada geniş yayılmış, Azərbaycanda isə qədim xalq mədəniyyətinə aid süjetli xalça sənətidir. Bu gün dünyada məşhur olan bu sənət XII əsrdə ərəblər tərəfindən inkişaf etdirilib və tədricən bir çox Şərq ölkələrinə yayılıb.
Ardı →

Parisə yağış yağırdı və kimsə itlərlə birgə islanırdı…
İtlər onu tanıyırdı. İtlər, sərxoşlar, avaralar və Parisin bütün sənət mühiti onu tanıyırdı.
Onun Parisdə şərab içmədiyi meyxana, tiryək çəkmədiyi dalan, hansısa qızla sevişmədiyi otaq və çılpaq rəsmlərini çəkmədiyi qadın, demək olar ki, qalmamışdı.
Onu ölməmişdən dahi sayırdılar. Pikasso onun rəsmlərini dəli kimi qısqanırdı. Ən yaxın rəqibi, dostu və düşməni Pikasso kimi əsərlərini pula çevirə bilmirdi. Düzü, heç cəhd də eləmirdi.
O, əyyaşın, avaranın, tərbiyəsizin biriydi.
Ardı →

“Mamed”

Kənddə suçu işləyirdi Mamed,
Onu yoldan çıxartdılar-
kənd yolundan…
Şəhərə gedən yola çıxdı Mamed,
Şəhər onu çəkdi özünə…
Çiçək bal arısını özünə çəkən kimi.
«Şəhər» deyibən kənddən çıxdı Mamed.
…Fəhlə işlədiyi göydələndə
başına yekə bir daş düşdü
Suçu Mamed…
Heç bir suçu olmayan Mamed…
Yazıq Mamed…
Qara tabutda qara taleli bir
Qara fəhlə döndü kəndə…
Ruhunu
göydələnin son qatında
göylərə əmanət edib.

Xuraman Hüseynzadə.

Sərbəst vəzn… İnsana öz fikirlərini şer vasitəsilə rahatca ifadə etdirə biləcək bir vəzn.

Maraqlıdır,  yuxarıdakı şeri sərbəst vəzndə yazılan şer adlandırsaq, yanılmarıq ki??? İncəsənət sözünün hərfi mənasına fikri versək belə bir nəticə çıxararıq ki, söhbət sənətin incəliyindən gedir.Belə çıxır ki, əgər ədəbiyyat sənətin, şer isə ədəbiyyatın bir qoludursa o zaman şer də incə olmalıdır… Nə qədər sərbəst olursa-olsun və ya nə qədər hecalı, qafiyəli olursa-olsun… Amma, bircə insanı narahat edən bir şey var ki, şerin içində yaşanan həyat ağırdırsa, şer özü necə incə olsun? 

Ardı →