İki şəhərin zaman tunelində

Canavarlar Qarabağda qaldı,
hərə əlində bir ovuc torpaq,
ağzında bir qurtum su,
ciyərlərində bir udum hava gətirdi ordan.
Sözlü qızlar sevgilərini qaçaqaçda
salıb itirdilər...
Bakıda doğulub. Yaşı çatmayıb Qarabağdan qaçanların cərgəsinə qoşulmağa. Ruhu köçkündür. Didərgin kimi gəzir Bakı küçələrini. Şeirləri həmişə ələ verir onu.  Ağdam səngərinin havası var bütün şeirlərində. Bütün köçkün uşaqların taleyini yaşayır, onların acısına ağlayır. Ana bətnində didərgin düşən uşağı da onun hissləri kimi özündə, ruhunda duyur:

Davamı →

ALLAH heç kimi ATAsız, ANAsız qoymasın!

— Ata biz buya niye cəliriy tez-tez?
+ Mamanı görmək üçün..
— Bəs mama hanı,yoxdu axı ((
+ O bizi görür
— Bəs mən niyə cöymüyəm?
+ Böyüyəndə görəcəksən ((
— indi cözləyim bayacadı,böyüyəndə böyüyəcək həə?)))
+ :)) həə oğlum həə ((
— Bəs sən onuynan danışıysan?
+ həə danışıram…
— nə deyiyçi sənə?))
+ deyirki dünyanın ən şirin balası sənsən
— Bəs sən niyə ağyıyıysanki? ağyamada (( kişi ağyamaz ((
+ :)) ağlamıram balaca))
— Mamam qəşəngdi həə?
+ Dünya gözəliydi))
— Bəs haydadıyee? Məndə cörməy istiyiyəm Mamanı(( Sən hayda cöymüsən,mənidə apay məndə baxımda mamaya(((
+ Ən son burda görmüşəm..
— Neyniyirdiçi,çimiydi?
+ Aha..O dənizdə üzə-üzə bizə əl eliyirdi,məndə sahildə sənə gəzməyi öyrədirdim
— Sonya noydu?
+ Sonra mama dediki mən gedirəm,oğlum böyüyəndə gələcəm…
— Onda Allaha diyəcəmçi məni tez böyütsün :))
+ ay səni şeytaaaaaan
Davamı →