Kayzen

Əgər mehmanxanada üç-dörd həftə yaşadınsa, mütləq hər hansı bir əngəllə, maneə ilə üzləşməyə hazır ol. Ya  bütün günü və gecəni musiqi səsilə müşaidə olunan, səhəri isə dəhlizdə içib sərxoş olmuş adamların yıxıla-yıxıla, hamıya toxunub keçməsi ilə bitən toy məclisi qurarlar, ya sol tərəfdə yaşayan qonşun özünü dəm qazıyla zəhərləmək istəyər, həmin qaz sənin də mənzilinə dolar. Və ya əslində bundan bir az daha ədəbli və nəzakətli olsa da, mahmanxana sakinlərinin bir-birlərindən sakitlik umduqları saatda bir qonşu özünü güllələyib intihar edər.  Və ya su borusu sıradan çıxar və xilas olmaq üçün az qala üzmək məcburiyyətində qalarsan. Ya da ki günlərin bir günü pəncərənə söykənən nərdivanla mehmanxanın dam örtüyünü təmir edən usataların yuxarı qalxdığını görərsən.

Sakif çox az yeyir, pis yatırdı. Yataqdan könülsüz, süst, qarmaqarışıq fikirlərlə qalxırdı. Qalxmırdı, özünü qalxmağa məcbur edirdi. Gözünü açanda daxilində üzücü bir boşluq hiss edirdi, elə bil, labüd bir bəlanın baş verəcəyini qabaqcadan duyurdu. Son iki ildə başqalarının əzab-əziyyətinə qarşı çox həssas olmuşdu. Kobudluğa, laqeydliyə, biganəliyə dözə bilmirdi. Özünü yer üzündə bədbəxtlərin bədbəxti hesab edirdi. Evdə ölüm sükutu hökm sürürdü. Hər axşam o, özü ilə əzablı mübarizəyə başlayırdı. Ümidsizlikdən və əzabdan gözlərinin altı vaxtından xeyli əvvəl qırış-qırış olmuş, beli bükülmüşdü.

Qəzaya, iki geniş yolun kəsişməsində, işıqfora, yol nişanlarına məhəl qoymadan yüksək sürətlə hərəkət edən tünd rəngli “Hyundai”inin, perpendikulyar istiqamətdən gələn, açıq rəngli “BMW”yə zərblə dəyməsi səbəb olmuşdu.