Kayzen

Xəlil Rza Ulutürk xatirələrə sığmır. Mənə elə gəlirdi ki, onun haqqında xatirə yazmaq mənim üçün ən asan işlərdən biridir. Çünki 35 il fasiləsiz olaraq onunla oturub-durmuş, səfərlər etmiş, görüşlər keçirmiş və bir yerdə olmuşuq. Düzdür, bu müddətin 10 ilini mən ancaq Azərbaycana məzuniyyətə gələrkən onunla görüşər və bir yerdə olardıq, qalan vaxtlarda isə onunla ardıcıl məktublaşar, telefon əlaqələri saxlayar və mənəvi baxımdan bir yerdə olardıq.

Davamı →

Bu dünyada otun, suyun, torpağın da yaddaşı var.

Sındırılmış bir budağın, söndürülmüş ocağın da yaddaşı var.
 Ələk-vələk, darmadağın otağın da yaddaşı var.
 Bayaq isti, indi bumbuz yatağın da yaddaşı var.
 Nallı çəkmə altındaca qolu çıxan kuklacığın,
 Miz üstündə yetim qalan bir qələmin,
 varağın da yaddaşı var.


 Azərbaycan tanımışdır vaxtsız qapı döyənləri,
 Qara günlər gətirərkən qan qırmızı geyənləri.
 Yox, unuda bilmərik biz xeyir cildi geyən şəri,
 Yüz minləri… qanunsuz və məhkəməsiz
 gülləbaran edənləri.

 Qorxa-qorxa yarım addım ata-ata,
Ayaq üstə yata-yata,
 Qurşağacan qanlı qara bata-bata
 sürgünlərə gedənləri.

 Ac, yuxusuz, nalan, üryan
  Min-min qoca, min-min cavan
  İş üstündə bir sümükdü, bir də dəri
  Yox unuda bilmərik biz
  Ac canavar iştahıyla yurdu söküb tökənləri,
 Bir dəstəni qana çəkən dəstəbaşı təkələri.
Ardı →