Kayzen

Brooklyn körpüsündə, bir bahar günü, kor bir adam dilənçilik edirmiş. Dizlərinin dibinə bir lövhə qoyub, üzərinə də “doğuşdan kor” yazıb. Hər kəs dilənçinin önündən laqeyidcəsinə keçib gedirmiş, bir adam bunu görüb. Lövhəni alıb arxasına nə isə yazıb, olduğu yerə təkrar qoyub. Nə oluduysa o zaman oldu, gəlib-keçən və bu lövhədəki yeni yazını oxuyan hər kəs, başlayıb dilənçinin önündəki papağa pul atmağa… Bir cümlə yetib o qədər insana təsir etməyə və dilənçinin papağının pulla dolub-daşmasına:

“Gözəl bir bahar günü… Amma mən baharı görə bilmirəm ...”

Kəlmələrdir qarşımızdakı insanla aramızda körpülər quran, ünsiyyət qurmamızı təmin edən və qarşımızdakı insana bizi tanıdan. Bax bu səbəbdən, kəlmələrin doğru seçilmiş olması, cümlənin içində bizi ən doğru şəkildə ifadə etməsi lazımdır.