Larisa xatırlayır ki, 1960-cı illərdə «Amerika» jurnalının (keyfiyyətli, gözəl, ətirli kağızlarda çap edilən təbliğat jurnalı) oxucusu idim. O, Berekeley-li radikal tələbələrin otaqlarından asdıqları fotoların heyranı imiş. Əksəri dolanışıq sarıdan korluq çəkməyən, orta sinfə aid insanlar idilər, onlar burjua mallarını gözdən salır və hamının yatdığı yatacaqlardansa qırmızı örtüklə üzlənmiş döşəklərdə gecələməyi üstün tuturdular. Onlardan təsirlənən Larisa müharibədən əvvəl ata-anasının aldığı Sovet mebellərini tullamış və özünə qərblilərə xas modern interyer yaratmaq üçün döşəyini qırmızı parça ilə üzləmişdi. Məlum idi ki, qırmızı parça ilə üzlənmiş döşək rifahı yerində olan, yaxud maddi qıtlıq çəkən (bayraqlarda, yaxud hamıya açıq dekorasiyalarda həddən artıq qırmızı parçadan istifadə) mühitlərdə fərqli mənaları ifadə edirdi. Larisa 1960-cı illərdəki Amerika radikalizmi ilə qürur duyurdu. Təxminən 10 il sonra Amerikaya gəlib qırmızı döşəkdə yatmağa məcbur olanda, bir sıra başqa mühacirlər kimi, həyata baxışı tamam dəyişmişdi. Kasıblığın, öz milli köklərindən qopmağın və sürgündəki prespektivinin gözü ilə baxanda, Larisa o gözəl, qədim Moskvada bezar olduğu məhrəm, zəngin interyeri yaşadığı evdə yenidən yaratmağın xiffətini çəkirdi.
Davamı →