90-larda uşaq olmaq...

90-larda uşaq olmaq... — Həm Azərbaycan, həm də dünyanın qloballaşma dövründə, ya da keçid dövründə uşaq olmaqdır. 90-larda uşaq olmaq savaşanda qışqıraraq “iaaaaa van daaaaaaaaam” deyib yumruq vurmaqdır, internetin nə olduğunu bilməməkdir, uşaqlıq dostlarının nə olduğunu bilməkdir, məhəllə davalarının nə olduğunu bilməkdir, “pokemon” kartlarını yığıb oyun oynamaqdır.

Hər axşam “11 tuş oynamaqdır”, Britney Spears heyranı olmaqdır, məhlələr arası davalara getməkdir, səndə olmadığı üçün qonşu uşağının velosipedinə ağlaya-ağlaya baxmaqdır, “Yeşilçam” izləməkdir, qonaq gedəndə qonaq ailənin uşağının “Tetrisi” ya da “Sega”sı ilə bir az daha çox oynamaq üçün evə gec getmək istəməkdir, son olaraq 90-larda uşaq olmaq “PES 99-da” Braziliyanı götürüb üç pasla qol vurmaqdır.

— Müharibə görməkdir, top tüfəng səsinə diksinməkdir, gecələr ailəlikcə evin pəncərə olmayan küncündə yer açıb yatmaqdır. 90-larda uşaq olmaq ananın əlindən tutub zirzəmiyə qaçmaqdır. Zirzəmilərdə ağlayan xalaları eşitməmək üçün anaya qısılıb yatmağa çalışdığın gecələrdir.


Ardı →

Uşaqlıq...



Uşaqlıq nə qədər gözəl idi...

Sevdiyin uşağı öp qaç .Nə eşq mahnıları dinləmək yox idi nə də dərd çəkmək. Gizlənqaçda bir-birimizin yerini söyləməyə çalışardıq, indi gizləndiyimiz yeri  özümüz belə bilmirik.

Yıxılanda dizlərimiz qanayırdı, indi isə — ürəyimiz.Rəddedilmə qorxusu yox idi, bir dəfə ağlasaq bizim olardı hər şey, amma indi günlərlə ağlasaq da faydasızdır başqasının olur. 

Böyüməsəydik kaş həyat eyni qalsaydı, heç kim dəyişməsəydi, həmişə gülsəydik saxta gülüşlər nədir heç bilməsəydik...
Davamı →