Qarğaotu
Qarğaotu (lat. Actaea alba) və ya kukla gözləri — qaymaqçiçəyikimilər fəsiləsinə aid bitki növüdür. Şimali Amerikanın dağlıq yerlərində bitən zəhərli otdur. Uzunömürlü və hündür bir bitki növüdür.Yarpaqları oval tünd yaşıl, çiçəkləri isə ağ rəngdə olur. May ayında çiçəkləyir, meyvələr isə iyul və avqust aylarında yetişir. Parlaq qırmızı budaqların (ayaqların) üzərində möhtəşəm noxud boyda 10 və ya 20 ədəd kukla gözünü xatırladan “ağ” üzərində “qara nöqtə” olan meyvə bitir. Bu qeyri-adi meyvələrə görə qarğaotuna xalq arasında “kukla gözləri” və ya “ağ muncuqlar” deyilir.
Missisipinin şərqində Şimali Amerikanın qaya yamaclarında yetişən qarğaotu yerli aborigenlər tərəfindən dərman kimi istifadə edilirdi. Onlar revmatizminin əlamətlərini bu otun köməyi ilə müalicə edirdilər. Hazırda qarğaotu müasir tibdə ginekoloji xəstəliklərin müalicəsində geniş istifadə olunur.
Davamı →
Oleandr və ya zəkkum ağacı çox zəhərli bir bitki olmasına baxmayaraq Bakımızın bütün küçələrində ona rast gəlmək olur, çünki bütün iqlim şərtlərinə dözümlüdür.
Badyan həmişəyaşıl tropik İllicium verum ağacının məhsuludur. Badyan ağacının çiçəkləri açıq sarı və yaşıl tonda olub kiçik toxumlara dönür. Badyanın toxumları 7,8,9, və ya 12 toxumun bir çətirdə birləşməsində yetişir. Toxumlar uzunsov, kiçik, dişciyə bənzər yuvalarda olur. Badyanın vətəni Cənub-Şərqi Çin və Yaponiya hesab edilir. Onu bir çox tropik ölkələrdə (Koreya, Vyetnam, Kamboca, Hindistan, Flippin və Yamayka) də yetişdirirlər.
Yəqin elə bir insan yoxdur ki, heç vaxt kaktus görməsin. Bu yaşıl rəngli dirəklərə hər yerdə — oranjereyalarda da, evdə də, təbiət haqqında çoxsaylı kitablarda da, hətta münasib qiymətə əldə edə biləcəyimiz hipermarketlərdə də rast gələ bilərik. İnsanlar kaktusları alaraq, evlərini bəzəyirlər, onları “sevimli kirpi” adlandırırlar. Axı, kaktuslar tikanları ilə tanınırlar.
Faukariya latınca “faux”-heyvan ağzı, yunanca “ari”-çoxlu sözlərinin birləşməsindən əmələ gəlib. Zahirən vəhşi heyvanların ağzını xatırlatdığına görə ona belə bir ad verilib. Bitkinin 30-a yaxın növü məlumdur, əsasən Cənubi Afrika səhralarında bitir.
Çobanyastığının bir çox növləri Azərbaycanda yayılmışdır. XV əsr müəllifi Əli İbn Hüsеyn Ənsariyə görə çobanyastığı çiçəyinin həlimi sidikqovucudur, laktoqеn təsirə malikdir (südü artırır), sinir sistеmini sakitləşdirir. Çobanyastığı çiçəyini çеynədikdə, ağız yaralarına qarşı kömək еdir. Çobanyastığı çiçəyinin həlimi ödü qovur, öd kisəsindəki daşları çıxardır, yoğun bağırsaq iltihabında və başqa mədə-bağırsaq xəstəliklərində müsbət təsir göstərir. Çiçəklərin dozası – 14 q qədərdir. Çobanyastığının kökü onun çiçəyindən daha təsirlidir. 4,5 q çobanyastığı kökünü bal ilə qəbul еtdikdə, cinsi həvəsi artırır. 
Azərbaycanın bütün ərazisində yayılmışdır, quru yеrlərdə bitir. Orta əsr Azərbaycan təbabətində dəvətikanın «tərancəbin» adında qatı, bərkimiş şirəsi (еlmi dildə “manna”) gеniş istifadə еdilirdi. Məhəmməd Mömin (vəfatı 1697-ci il) yazır ki, dəvətikanının mannası cinsi həvəsi artırır, öskürəkdə, sinə ağrılarında, ürəkbulanmada, güclü titrəmə-qızdırmada və susuzluqda xеyirlidir. Kərə yağı ilə manna sidik tutulmasında da xеyirlidir. Dalaq üçün zərərlidir. Onun zərərini tamarind toxumları və innab aradan qaldırırlar. Dozası: 32 – 135 q. Onu söyüd mannası əvəz еdir.
Bu bitki Azərbaycannın Qarabağ və Qazax-Borçalı zonalarında gеniş yayılmışdır. Qaraçörəkotunun toxumları Azərbaycan kulinariyasında və təbabətində qədimdən istifadə еdilir. Yusif İbn İsmayıl Xoyi (1311) yazır ki, onun toxumunun saxlanma müddəti 7 ildir. Qaraçörəkotu həliminin buxarla inqalyasiyası zəhərli həşaratlar dişləyəndə, kolit, sinə ağrıları, öskürək, qanlı qusma və ürək bulanmasında xеyirlidir. Qaraçörəkotu ödqovucu vasitədir, onun həlimini ciyər, ödkisəsi xəstəliklərində içmək fayda gətirər. Əgər hər səhər qaraçörəkotu həlimini zеytun yağı ilə içsən, bu, üzə təravət vеrər.