Kayzen

“Səhifeyi-Səccadiyyə”nin 8-ci duası İmam Səccadın (ə) xoşagəlməz əxlaqdan, nalayiq işlərdən Allaha pənah aparması ilə bağlı edilən munacatdan ibarətdir.
Duada elə müxtəlif mövzular əhatə edilir ki, insan heyrət içində qalır. Müxtəlif mövzularda İlahi dərgaha sığınan İmam (ə), bizim üçün ən diqqət olunası və ümumilikdə insan üçün önəmli olan mövzuları ortaya qoyur.
“Haqqın əvəzinə batil seçməkdən, günahda israr etməkdən, xətanı kiçik saymaqdan, itaəti böyük bilməkdən....”.
Davamı →

Davamı →

İnsana qarşı pusquda dayanan İblis (lən), daima onun ibadətlərini zay etməklə məşğuldur. İbadəti zay edən amillər ilə tanış olaq:
1. Riya. Hər kim Allah üçün deyil, insanların diqqətini cəlb etmək üçün namaz qılar və ibadət edərsə, o, şeytanın tələsinə düşər və ibadətləri zay olar.
2. Təkəbbür. İnsan namaz qılan zaman şeytan ona təlqin edər ki, etdiyi ibadətlərinə görə hamıdan daha üstündür. Bu yersiz qürurlanmaq onun ibadətini zay edər.
3. Günah. Günah, ibadətlərin yaxşı təsirlərini aradan aparar və insanı mənəvi səmərəsiz halda qoyar. Bir əkinçi uzun müddət əziyyət çəkər və buğda əkər. Ancaq bir gün güclü külək və yanğın sayəsində bütün məhsulunu əldən verər. Əziyyətləri boşa gedər. Günah da eyni şeyi ibadətlə edər.
Davamı →

Zülm və küfr — hər ikisi də kəbirə günahlardan sayılır. Günahların arasında ən pisi onlardır. Çünki hər ikisi də Allahın əmrinə müxalifətlik etməkdir. Hər ikisinin həm dünya və həm də axirət cəzaları vardır.

Əgər bu iki günahdan hansının daha pis olduğunu bilmək istəsək, görərik ki, Quran küfrü zülmün ən böyük nümunəsi hesab edir. Çünki hər bir günah həm özünə və həm də başqalarına edilən zülmdür.

Buyurulur: «Və yəhudilərə sənə öncə söylədiklərimizi haram etdik. Biz onlara zülm etmədik, lakin onlar (özləri) özlərinə zülm edirdilər». («Nəhl» 118).

«Kumeyl» duasında oxuyuruq: «Mənim Allahım! Mən günahlarımla özümə zülm etmişəm».
Ona görə də hər bir günah zülmdür, hətta küfr belə. Bəzi günahlar özünə zülmdür, ancaq bəziləri həm özünə, həm də başqalarına edilən zülmdür. Adətən ikinci növ günahı zülm adlandırırlar.
Davamı →

Şeytan vəsvəsə vasitəsi ilə sizin qəlbinizə haram olan sevgidən bir köz atıb. Siz bu haram olan şəhvət közünü şeytandan sizə təlqin olunan zəhərli oxlarının vasitəsi ilə (yəni haram olan nəzərlərlə, naməhrəmə baxmaqla), fəsad verən xam xəyallarla, yalnış ümidlərə qapılaraq və yalan olan arzularla alovlandırmısınız.

Böyük islam alimi İbn əl-Qeyyim (rahiməhullahu) «Zəədu-l-Məad» kitabında belə demişdir: «Bu xəstəlik qəlb xəstəliklərindən biridir. Həm öz-özlüyü, həm səbəbləri, həmdəki müalicəsi ilə başqa xəstəliklərdən fərqlidir. Əgər davamlı olarsa, bu xəstəlik getdikcə daha da şiddətlinib möhkəmlənər, həkimlərin xəstəni müalicə etməsi çox çətinləşər və xəstə üçün olduqca böyük təhlükələr yaradar. Sonra o yenə də sözünə davam edərək deyir; Eşq bəlasına əsasən Uca Allahın məhhəbbətindən xali (boş) olan qəlblər tutulur.
Davamı →

Evdə görüləsi işlərin çox olduğu bir vaxtda siz sakitcə kənarda oturduqda özünüzü günahkar hiss edirsinizmi? Və yaxud iş yerinizdə görə biləcəyiniz işi görmədən, başqasının sizin yerinizə işlədiyi zaman günahkarlıq hissi yaşayırsınız? Əgər sizdə bu hiss olursa və ondan xilas olmaq istəyirsinizsə, o zaman aşağıdakı qaydalara əməl edin:

İnsanın özünə qarşı günahkarlıq hissi duyması əslində təbii bir haldır. Bu hissi sosial çevrədəki adamların yaşam təhdidlərindən başqa bir şey deyil. Buna görə də bu cür təhdidlərə boyun əyməmək üçün daima hazırlıqlı olmalısınız. Əgər siz etmək istəmədiyiniz bir hərəkət üçün başqalarından danlaq eşidirsinizsə, özünüzü buna əvvəlcədən hazırlamalısınız. Beyniniz, vicdanınız sizə ətrafdakıların xahişlərini rədd etməməyi deyirsə, o zaman siz özünüzlə mübarizə aparmalısınız. Yoxsa bir ömür boyu başqaları üçün özünüzü fəda etməyiniz lazım gələ bilər.
Davamı →

Biz yaxın olmuşuq qədimdən, yaxın. 
O qədər yaxın ki, bizim dağların
Kölgəsi düşübdür sizin dağlara.
Mən əfsus demirəm ötən çağlara.
Baxşının kamanı bizi ağladıb,
Cabbarın cəh-cəhi sizi ağladıb.

Babam baban ilə dost olub, ancaq
Dostluqdan bir kəlmə danışmazdılar.
Biri-birimizə diş qıcardaraq
Dostqludan deyirik o ki var.

Nədir bu eyhamlar, bu atmacalar,
Yenə şeytan girib araya bəlkə?
Deyirəm, kənardan barmaq basan var
Köz tutan o köhnə yaraya bəlkə?

Torpaq istəyirsən sən indi məndən,
Bu necə qardaşlıq, yoldaşlıq oldu?
Özgə torpağına göz dikdiyindən
Sənin neçə dəfə gözün oyuldu?
Sənə dərs olmadı yenə də bunlar,
Yoxsa tökülməli artıq qanın var?

Mənə üzəvari qardaş deyirsən,
Ancaq altdan-altdan iynələnirsən.
Əyyami-qədimdən sadədiləm mən,
Baş aça bilmədim hiylələrindən.

Ardı →

Bəzən bir adam öz məqsədinə nail olmaq üçün başqa bir adamdan “məharətlə” istifadə edir.

Məsələn, onun yanında bir söz buraxır və ya onun yanında bir xəbər yayır. Əgər bu ikinci adam eşitdiyi sözü elə orada unutsa (yəni o sözə əhəmiyyət verməsə), deməli, birinci adamın oyununa alət olmayacaq, yox əgər eşitdiyi sözü hər yerdə yaysa, başqasının əlində alətə çevriləcək.

Hər eşitdiyini danışmaq cahillikdir. Sınamadan, yoxlamadan, kiminsə ağzından eşitdiyi sözü yaymaq insana əskiklikdən başqa bir şey gətirmir. Hər eşitdiyini danışmaq insanı həlak etmək üçün kifayətdir. Yəni başqasının ağzından eşitdiyin sözü doğru, yaxud yalan olduğunu yoxlamadan danışmaq doğru deyil. O, yalan danışırsa, sən niyə onun yalanını yayırsan? Ona görə də insan gərək ağzından hansı sözü çıxardığını bilsin və ağzından çıxardığı sözün məsuliyyətini daşısın.

Ardı →

İşlədiyimiz hər günahdan könül aynamıza qara bir xal düşər.

Əgər tövbə edib Allahdan əfv diləsək, o qara xal silinər, həm də o xalla birlikdə bütün ayna tərtəmiz hala gələr.

Tövbə etməsək, hər qara nöqtə növbəti qara nöqtənin dəvətçisi olar və o nöqtələr o qədər çoxalar, o qədər sıxlaşar ki, bir gün ayna işığı, nuru əks etdirməz hala gələr.

Qəlbi möhürlənmək də elə budur, tövbəsizlik, halal-haram demədən hər günaha girmək, zülmdən çəkinməmək...

Vicdan dediyin bir qüvvə səni daim narahat edir ki, könül aynasını təmizləyəsən. Əgər sən vicdanın səsinə qulaq vermirsənsə, o da həmin qara nöqtələrin altında qalıb zəifləyir, inləyir və bir müddətdən sonra sən onu da eşitməz olursan.
Davamı →

Günahkar bir adamı mühafiz mələklər önündən və arxasından meydana çəkib, onu cəza yerinə sürükləyirdilər. O şəxs onu tutub sürükləyənlərə fikir vermədən göz yaşlarını payız yağışı kimi tökərək üzünü geriyə çevirdi. Sanki nəyəsə ümid edirdi. Birdən Allahdan mələklərə əmr gəldi:

— Ona deyin ki: " Ey fəzilətsiz insan! Qəbahətlərindən qara dəftərini görmədinmi? Daha nəyi gözləyirsən? Boş yerə dayanma! ".
O şəxs bu xəbərdarlığa belə cavab verdi:
Ardı →