Daş divarda yazı | Musa Yaqub

Bu nə hökmdü yazılıb,
Bu nə möhürdü basılıb,
Bu nə sevdadı belə,
Bu nə iddiadı belə —
Bu sevda bitməz,
Heç sonu yetməz.

Yəni ki, dəryada batsa,
Çıxar üzə zambaq şəklində,
Torpağa gömülsə,
Bitər lalə-lalə
Dodaq şəkilində…
Gül-çiçəklə açılar
Məzarı qucaq şəkilində…
Yanqılana sinədaşı
Yanar ocaq şəkilində…
Bu sevda bitməz,
Heç sonu yetməz.
Ardı →

Ana hədiyyəsi – Bəxtiyar Vahabzadə

Anam namaz üstə əl açıb göyə
Allaha yalvarır “ya rəbbim! – deyə:
— Sənsən xəlq eliyən göyləri, yeri,
Candan şirin olur bala, ay Allah.
Sən mənim ömrümdən kəsib illəri,
Balamın ömrünə cala, ay Allah!
Bu nədir? Arzuya, diləyə bir bax,
Gör bir nələr keçir ana qəlbindən?
Çoxdur bu dünyada hədiyyə… ancaq
Ömürdən hədiyyə görməmişəm mən.

İstərəm, bir ana, bir bala sözü
Lüğətdə sözlərin önündə gedə.
Uca olduğundan ananın özü
Ucadır, böyükdür hədiyyəsi də.

Çoxdur hədiyyələr insan adına:
Qiymətli ziynətlər, qiymətli daşlar.
Ana həyat verir öz övladına,
Həm də öz ömründən ömür bağışlar.


Davamı →

Nüsrət Kəsəmənli - Çıx get

Apar ümidləri məndən uzağa,
Onlara qanad ver, quş elə çıx get...
Qəlbləri üşüdən soyuq sazağa,
Məni işarə ver, tuş elə çıx get...

Bezdim ayrılığın dərdi — sərindən,
Nə qədər gizli ah çəkdim dərindən,
Bu eşqin qəm dolu meyvələrindən,
Dad biraz mənim tək, nuş elə çıx get...

Sevincim durudu, kədərim qatı,
Çapır uzaqlara bəxtimin atı,
Röyada gördüyüm sənli həyatı,
Yaz edə bilmədin, qış elə çıx get...

Gedirsən...son dəfə əlimi tutma,
Sal hərdən yadına, məni unutma,
Bircə gözlərimin yaşın qurutma,
Öpdüyün yanağı yaş elə çıx get...


Davamı →

Yavaş-yavaş ölürlər | Pablo Neruda

Yavaş-yavaş ölürlər
Səyahət etməyənlər.
Yavaş-yavaş ölürlər
Oxumayanlar, musiqiyə qulaq asmayanlar,
Vicdanlarına tolerantlığı qatmayanlar.

Yavaş-yavaş ölürlər
Vərdişlərinə əsir olanlar,
Hər gün eyni yollarda gedənlər,
Üfüqlərini genişlətməyənlər və dəyişdirməyənlər,
Köynəklərinin rəngini dəyişdirmək riskinə də olsun getməyənlər,
Bir tanımadığı ilə söhbət etməyənlər.

Yavaş-yavaş ölürlər
Həyəcanlardan qaçanlar,
Təmir edilən qırıq qəlblərin gözlərindəki parıltını
görmək istəməkdən qaçanlar.


Ardı →

Nüsrət Kəsəmənlinin lirikası


Fikirli gəlirəm, dalğın gəlirəm,
Qayğılı gözlərin çəkir şəklimi.
Bəzən gec gəlirəm, yorğun gəlirəm
Bitirsən qapıda bənövşə kimi

Bəlkə min suçumu bilmisən mənim,
Birini üzümə vurmamısan heç.
Eyhamla üzümə gülmüsən mənim,
Bircə yol üzümə durmamısan heç


Ardı →

Şeir yazma | Bukovski

Tibetə getCharles Bukowski
Dəvəyə min
Incil oxu
Ayaqqabılarını maviyə boya
Saqqal saxla
Kağız bir qayıqla gəz dünyanı
“the saturday evening post”a abunə ol
yeməyi ağzının sol tərəfində çeynə
tək ayaqlı bir qadınla evlən
küt ülgüclə təraş ol
və qadının qoluna adını döydür
benzinlə fırçala dişlərini
bütün günü yat və gecə ağaclara dırmaş
keşiş ol
viskini pivəylə iç
başını suyun altında saxla
və skripka çal
Ardı →

Bizik! / Afaq Şıxlı

Bəzən ətək kəsən, bəzən əl tutan,
Sonuncu tikəni bölən də bizik!
Torpağı pay verən, düşmənə satan,
Torpağın qədrini bilən də bizik!

Özgəyə yol verib, özü  yol azan,
Gah quyudan çəkən, gah quyu qazan,
Misli görünməmiş tarixlər yazan,
Tarixi yaddaşdan silən də bizik!

Haqdan danışanı asırıq dardan,
Namusu qoruyub keçirik ardan.
Özü-öz halına baxıb kənardan 
Ağlayan da bizik, gülən də bizik!

Yoxsuldan, yetimdən dayanıb gendə,
Kefi kök gəzirik çöldə, çəməndə...
Göylərə əl açıb,  dara düşəndə, 
Allahın yoluna gələn də bizik!

Təzadlar içində üzürük, nədən
Yola gedə bilmir bir başla bədən?
Vətəni tərk edib qürbətə gedən, 
Vətənin yolunda ölən də bizik!

Afaq Şıxlı
Davamı →

Dərd | Ramiz Rövşən

Dərd dərdi əridir, udur,
Dərd dərdin dibinə çökür
Dərd dərdin əlindən tutur,
Dərd dərdin ipini çəkir.

Nə uzundur dərdin ipi
Dolanır dörd bir tərəfi.
Dünyanın dərdli tərəfi
Dərdsiz tərəfini çəkir.

Dünyadan bezmir yenə də,
Şükür deyib bu günə də,
Adam lap öz dərdini də
Sevinə-sevinə çəkir.
Ardı →