Kayzen

Ağlamaq üçün gözdən yaşmı axmalı,

Dodaqlar gülərkən insan ağlamazmı?

Sevmək üçün gözələmi baxmalı,

Pis vücudda gözəl ruh,qəlb bağlanmazmı?

Həsrət- bir sevgidən uzaqmı qalmaqdır,

Sevgilin yanindaykən hicran duyulmazmı?

Oğurluq- pul, dövlət, malmı oğurlamaqdır,

Səadat oğurlamaq oğurluq olmazmı?

Ardı →

Bu da son ayrılıq,son dayanacaq,
Qismətindən əlindən biz hara qaçaq ?
Günah kimdə oldu bilmirəm,ancaq
Bilirəm tək yanan mən olacağam.

Bilmirəm sevincdən ya qəmdən oldu,
Bilmirəm dumandan ya çəndən oldu,
Bəlkə də ayrılıq tək səndən oldu,
Bilirəm tək yanan mən olacağam.

Min günah eylədin sən dönə-dönə,
Bağışladım səni sınadım yenə,
Yenə də,yenə də sənin xətrinə,
Bilirəm tək yanan mən olacağam.

Niyə ayrılırıq, hara gedirik ?
Vurub qəlbimizə yara gedirik.
Bəlkə ikimizdə günah edirik,
Bilirəm tək yanan mən olacağam.

Bəlkə bir yuxudur oyanmalısan,
Bəlkə geri dönüb dayanmalısan.
Cəhənnəm odunda sən yanmalısan,
Bilirem tək yanan men olacagam.
Davamı →

Kür qırağında yerləşən kiçik qəsəbədir Poylu… Mənim nəzərimdə isə ora dünyanın mərkəzidir. Tariximizin qədimliyindən xəbər verən bir çox izlər qalıb o yerlərdə. Təəssüf ki, tariximiz tam açılmayıb, ya da yanlış yazılıb. Çünki zaman-zaman başqa millətlər hökm veriblər bu torpaqlarda. Onlar tariximizi danıblar. Ona görə mən demişəm: “Tarix bizim olub, tarix yazan özgələr”. Tariximiz bundan sonra yazıldıqca təzələnəcək.Qayıdaq yenə Poyluya. Mənim üçün beşikdir ora. Getməsən, öz yurdun, beşiyin inciyər səndən. Mən də arabir Poyluya gedib-gəlirəm. Gözəllikləri elə mən görəndir. Qarayazı meşəsi, Kür çayı və Yer üzünün daha neçə-neçə gözəllikləri orda — Poyluda baş-başa verib. Dünyanın özü sirdir, möcüzədir o yerlərdə. Adi bir ağacla görüşəndə sanki möcüzəylə görüşürsən. Kür çayına baxırsan, bir yerdə burulur, burulğana dönür, bir yerdə lal, başqa yerdə dayaz axır. Oralarda bənövşə bitir. Boynunu elə bükür, baxanı əsir edir. Təbiət nə qədər zəngindir.  Elə bil nağıldır. 

Mənim atam da, anam da Poyluya bir kilometr aralı Qıraq Kəsəmənli kəndindən gəliblər. Bu mənada o kənd də mənə Poylu qədər doğmadır. Atam Əliməmməd dəmir yolunda işlədiyinə görə anamı götürüb Poyluya köçüb. O çox yaşlı vaxtında cavan qız almışdı. Mən indi bunun, yaşlı kişinin cavan qızla evlənməsinin əleyhinəyəm. Çünki atalar gedir. Uşaqlar yetim qalırlar. 
Ardı →

Mən səni unuda bilmirəm, axı 
Unutsam nələri unudam gərək 
Göylərə baxmışıq aylı gecədə 
Unutsam göyləri unudam gərək! 

Dənizi unudum, ya dalğaları?
Xatirən yadımdan çıxaydı barı 
Payızda xəzanı, qışdasa qarı 
Baharda gülləri unudam gərək! 

De, necə unudum mən səni, necə?
Sevgi durna deyil payızda köçə 
Yuxuma gəlirsən mənim hər gecə 
Ayları, illəri unudam gərək!

Sənin xəyalındır həsrətlə baxan 
Adındır hər saat qarşıma çıxan 
Qarışıb şəklinə gözümdən axan 
Yağışı, selləri unudam gərək! 

Sinəmdə peşiman ürəyim qaldı 
Uçdun əllərimdə lələyin qaldı 
Nələri itirib, bax nəyim qaldı 
Nələri, nələri unudam gərək!
 
Nüsrət Kəsəmənli
Davamı →

Nədir gözlərində bu qəmli sual, 
Unut kədərini, qəmini unut, 
Hələ ki ömründə mən varam sənin, 
Unut kədərini, qəmini unut. 

Bu da bir zamandı gəlib gedəcək, 
Sevincin kədərə gülüb gedəcək, 
Bu qəmli günlərin ölüb gedəcək, 
Unut kədərini, qəmini unut. 

Elə bil dağsan ki, vüqar yaraşır, 
Söylə, taleyində kimlər dolaşır? 
Sən elə işıqsan görənlər çaşır, 
Unut kədərini, qəmini unut. 

Dağlardan gəlmişik çəni unutma, 
O şirin çağları, dəmi unutma. 
Qurban gözlərinə, məni unutma, 
Unut kədərini, qəmini unut...


Nüsrət Kəsəmənli
Davamı →

Deyirlər, çox azdır yüz il, əlli il,
İnsana bir ömür kifayət deyil.
Hələ isitməmiş öz yerimizi
Ölüm cəllad olub haqlayır bizi.

Deyirlər, şirindir dadı dünyanın,
Kaş iki olaydı ömrü insanın.
Nola, çalışsaydıq ömrün birində,
Sonra əylənəydik biz digərində.
Ardı →

     Dünya kiminə kef, kiminə dərd-qəm,
 
      Bunları qanana yazığım gəlir.

      Duyub, düşündükcə ömrün sonunu,

      İnsanam, insana yazığım gəlir. 
Ardı →

     Məhəbbət saymadı məhəbbətimi,

     Yar atdi mən yandım, oddan küsmərəm.
     Bircə baxışı da çox görür mənə,
     Günah ürəkdədir, gözdən küsmərəm.

     Ah çəkim yaxşi bax, aman belədi,
     Danışım qulaq as, kaman belədi.
     Bu çürük, bu alçaq zaman belədi,
     Mən o şöhrətpərəst qızdan  küsmərəm.

     Sücaət, bir qəlbi min daşa çaxdım,
     Həsrətdən şam kimi əridim, axdim.
     Özüm bilirəm, yamandı bəxtim,
     Vallah, ay insanlar, sizdən  küsmərəm.
Davamı →

Səni günəşə də qısqanıram mən,

Axı məndən qabaq o görür səni.

Səni qısqanıram ulduza, aya

Hər gecə nuruyla öpür çöhrəni.

Səni qısqanıram əsən küləyə

O, mənsiz zülfünə çəkir əlini.

Səni qısqanıram gülə, çiçəyə

Bilmərsən, oğurlar birdən ətrini.

Səni qısqanıram yad baxışlara,

Hər baxış iz olub qalar üzündə.

Səni qısqanıram talehimə də,

Sevgim özgəsinin qisməti olar...

 

Müəllifin kimliyini bilmirəm.

Davamı →

Düşür yadıma hərdən
Məktəb həyətində mən
Yoluna göz dikərdim
Qəlbim sızlardı birdən
Sən dərsə gəlməyəndə...

Durub-durub anardım
Gizli-gizli yanardım
Neçə dostun içində
Özümü tək sanardım
Sən dərsə gəlməyəndə...

Zəng səsi ucalardı,
Uşaqlar söz alardı.
Gözlərim boş masada,
Ardı →