Kayzen

YUSİF ƏLEYHİSSƏLAMIN QARDAŞLARININ ÖZ ATALARINDAN KÖMƏK İSTƏMƏSİNİN İZAH OLUNMASI
Şirklə dolu dualarda Allahdan başqasını çağıran (onlara yalvarıb-yaxaran) şəxslər özlərinin bu əməllərinə görə hər hansı bir sübuta sahibdirlər? Onlar avam insanları aldatmaq üçün dəlil adı altında özləri üçün bir bəhanə uydurmuşlar. Bəzən Həzrət Yəqubun övladlarının onu (yəni Yəqub əleyhissəlamı) çağırdıqlarını və ona dediklərini dəlil gətirirlər: “(Oğlanları ona): “Ey atamız, bizim üçün günahlarımızın bağışlanmasını dilə. Biz, doğrudan da, günahkar olmuşuq!” – dedilər. (Yəqub) dedi: “Mən Rəbbimdən sizin bağışlanmağınızı diləyəcəyəm. …”

Davamı →

İmam Sadiq (ə) buyurur: “Elə bir mömin yoxdur ki, gecə və gündüz 40 kəbirə günaha düçar olsun və sonra peşmanlıqla desin:«استغفرالله الذى لا اله الا هو الحى القيوم بديع السموات و الارض ذالجلال و الاكرام و اسئله ان يتوب على
Məgər o halda ki, Allah o günahları bağışlayar”.
Şeyx Səduq deyir: “Əgər Rəcəb ayında 1000 dəfə bu zikri desəniz, (“Əstəğfirullahə zəl-cələli vəl-ikram min cəmiiz-zunubi vəl-əsəm”)
Davamı →

Ayətullah Cavadi Amuli əxlaq dərslərindən birində buyurmuşdur: “Rəcəb ayı – istiğfar ayıdır. Həzrət Peyğəmbər (s) buyurmuşdur: “Özünüzü istiğfar edərək ətirləndirin”.
İnsan bəzən elə işlər görür ki, bir söz deyir, ya hansısa əməli görür, başqalarının abırını tökmüş olur. Ona görə də Həzrət (s) bizə buyurur ki, günahın pis iyini istiğfar edərək özünüzdən uzaqlaşdırın və ətirli, pak olun.
Davamı →

Nigaranaçılıqların növləri müxtəlif olur.
Onların bəzisi təbiidir və bəzisi isə sonradan insan ruhuna daxil olmuş nigarançılıqlardır ki, onların kökünü kəsmək lazımdır.
Nigarançılıq – ruhun tarazlıq vəziyyətində olmamasıdır.
Ruh niyə tarazlıqdan çıxır? Buna səbəb çoxdur. Gündəlik mövzuların içində itib-batmaq, ali hədəfi itirmək, maddi mövzuların narahatlığı, məişət məsələlərinin təzyiqi, iş prosesində meydana gələn əsəbilik və s.
Bütün bunlardan qurtarmaq üçün, insan öz “Mən”inə qayıtmalı, hədəfini yada salmalıdır. Xatırlamalıdır ki, bu dünyaya nə üçün gəlib?
Davamı →

Xanım Fatimeyi-Zəhranın (s.ə)  Allahın Rəsulundan (s) öyrəndiyi  və hər gün səhər və axşam təkrar etdiyi bir dua vardır ki, bu dua qızdırmanın zərərlərini insandan dəf edir.

Davamı →

Yaşadıqlarından təngə gələn qadın, müdrik qocanın huzuruna gəlib soruşur:

-        ...heç kimə  pislik etmirəm axı, niyə  dualarım eşidilmir?

Müdrik soruşur:

-         Necə dua edirsən?

Əllərimi açıram göyə və deyirəm: Ey Uca Allahım, yeri, göyü səhmana saldığın kimi bizim də həyatımızı səhmana sal.  – deyə qadın bildirir.

Müdrik:

-         Diqqət etsən görərsən, Allah dualarını gerçəkləşdirir. Yaşamaq üçün tədarük gör, uyğunlaş: yer üzünün dörd fəsli var.

 

 

                                                                                                              

Davamı →

Bəzi zamanlar var ki, Allah o zamana özəl dəyər vermiş və digər vaxtlardan daha dəyərli qəbul etmişdir. Zamanın bizim lehimizə dəyər qazanması üçün Quran və hədislərdə “vaxtı təyin edilmiş” olan ibadətləri yerinə yetirməliyik. Məhz bu zamanlarda edilən ibadət və dualar digər vaxtlarda edilən ibadət və dualardan daha məqbuldur. İslam ədəbiyyatında “üç aylar” olaraq məşhur olan Rəcəb, Şaban, Ramazan ayları və bu aylardakı bəzi gün və gecələr bunlardandır. Bu dəyərli günlərdən biri də ərəfəsində olduğumuz Şaban ayındakı “Bərat gecəsi”dir. Bərat – bağışlanma, bəraət qazanma mənasına gəlir.
Davamı →

Bir şəhərdə çox kasıb, borc içində olan bir kişi yaşayırdı. Axşam vaxtı namaz qılmaq üçün məscidə gəlir və namazının sonunda əllərini qaldırıb, Allaha dua etməyə başlayır. Allahdan ruzi-bərəkət, onu borcdan qurtarmasını istəyir. Bu duadan sonra Peyğəmbərimiz (s.a.s.) şəhərin varlı bir mömininin yuxusuna girir və deyir:

«Ey ərəb, filan yerdə yaşayan bir kişi var və onun filan qədər borcu var».

Bu mömin kişi sevincək yuxudan oyanır, Peyğəmbəri (s.a.s.) yuxuda gördüyünə çox şad olur. O biri gecə yenə yuxusunda Peyğəmbərimizi (s.a.s.) görür. Amma bu dəfə incik bir halda gəlir və kişiyə deyir: «Mən axı sənə demişdim ki, filan kişinin bu qədər borcu var, ona kömək etmək lazımdır». Kişi pərişan halda yuxudan oyanır. Səhəri həmin məscidə gedir. Görür ki, elə Allah Rəsulunun (s.a.s.) təsvir etdiyi kimi bir kişi əlini açıb Allaha dua edir. Mömin kişi bu dua edən kişinin yanına yaxınlaşır və deyir:


Davamı →

Roma filosofu Maksimus Tirius deyir ki, Tanrıdan nəsə istəyən insan istədiyi şeyə layiq olmalıdır. Əgər layiqdirsə, onda dua etməyin mənası yoxdur, çünki səbəb-nəticə qanununa görə istədiyi şeyi duasız əldə edər. Layiq deyilsə, duaları etsə belə heç nə almaz. Heç olmasa ona görə ki, layiq olmayana nəsə vermək ədalətsizlikdir. Tanrı isə ədalətsiz ola bilməz. Dua etmək heç də istədiyin şeyə layiq olmaq demək deyil. Layiq olan təvazökar olar, yalvarmaqla heç kəsə əziyyət verməz. Əziyyət verən və həyasızlıq edən layiq olmayandır. Ona görə də dua etməyən layiq olan adam dua edən layiq olmayandan yaxşıdır.

Daha sonra Maksimus Platona istinad edərək yazmışdır ki, tanrılar insanlara tale yazmışdırlarsa, onda onlara dua etməyin mənası yoxdur. Çünki insan istəyi ilə tale dəyişməz. Hər şey Ümumi və Fərdidən ibarətdir. İnsan da kainatın tamlığında bir hissəcikdir.
Davamı →

    Ayətul kürsi adlanan dua Qurani- Kərimin 2-ci surəsi olan Əl-Bəqərə surəsinin 255-ci ayəsini əhatə edir. Ayətəl kursi 9 cümlədən ibarətdir. Onlara nəzər salaq.

اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ ۚ لَا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَلَا نَوْمٌ ۚ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۗ مَنْ ذَا الَّذِي يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلَّا بِإِذْنِهِ ۚ يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ ۖ وَلَا يُحِيطُونَ بِشَيْءٍ مِنْ عِلْمِهِ إِلَّا بِمَا شَاءَ ۚ وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ ۖ وَلَا يَئُودُهُ حِفْظُهُمَا ۚ وَهُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ. (Əl-Bəqərə 255)

1. Allahu la ilahə illə huvəl həyyul qəyyum.

Allahın iki mübarək adını özündə cəmləşdirən cümlə. Əl-Həyy və Əl Qəyyum. “Həmişə yaşayan”, “Həyatın qaynağını əlində tutan”.

Bu cümlə ilə duanın son cümləsi arasında bağlılıq vardır.

Cümlə 9.  Və huvəl əliyyul əzim.  Burada da Allahın 2 adı vardır. Eynilə ilk cümlə kimi.

2. La təxuzuhu sinətun və la nəvm. (Onu mürgüləmə və yuxu tutmaz)

Burada insanda olan, yalnız Allaha xas olmayan cəhətlər söylənilmişdir. Bu cümlə isə sondan ikinci cümlə ilə bağlıdır.

Cümlə 8. Və la yəuduhu hifzuhumə. (Onları (yeri və göyü) qorumaq və gözətmək Onu yormaz). Əlaqə açıqdır. Yuxu və mürgüləmə yorulan zaman baş verir.Allah da 8-ci cümlədə əsla yorulmadığını qeyd edir.

3. Lə humə fissəməvəti və mə fil ard. (Göylərdə və yerdəkilərin hamısı Onundur). Burada Allahın Malik adının mənası açıqlanmışdır. Malik “sahib olmaq” deməkdir, yəni hər şeyin sahibi Odur.

Ardı →