Şerlok Holms ölüm ayağında

 "Tezliklə siz öləcəksiniz, Holms. Mən də burada oturub, sizin ölümünüzü seyr eləyəcəm..."
Arthur Conan Doyle


ŞERLOK HOLMS ÖLÜM AYAĞINDA

Hekayə

(Günel Mövludun  tərcüməsində)

Şerlok Holmsun ev sahibəsi missis  Hadson əsl cəfakeş idi.
Evinin ikinci mərtəbəsinə istənilən vaxt qəribə və xoşagəlimli olmayan adamların gəlib-getməyi azmış kimi, məşhur kirayəşini də özünün qeyri-adiliyi və başısoyuqluğu ilə onun hövsələsini daraldırdı.
İfrat səliqəsizliyi, günün ən naqolay vaxtında musiqi ilə məşğul olmaq vərdişi, otaqda tapançadan atəş açmağı, sirli və pis qoxulu kimyəvi təcrübələri, ümumiyyətlə, onu əhatə edən cinayətlər və təhlükə Holmsu Londonda ən azuolunmaz kirayəşinə çevirmişdi.
Ardı →

***Məmməd Əmin Rəsulzadənin kulturoloji göruşləri***

Qeyd edək ki, M.Ə.Rəsulzadənin kulturoloji fəaliyyətini  analiz etmək moderin kulturologiya elmi nöqteyi-nəzərdən məqsədəuyğun hesab etmək olar.Kulturoloji fəaliyyəti-özunu onun ədəbi-publisist və ictimai-mədəni aspektlərində təzahür etdirir.

   «Müxəmməs» adlı ilk əsəri  "Şərqi Rus" qəzetində (1903-cü il No20) çap olunmuşdur.1904-cü ilin axırlarında  «Müsavat» cəmiyyəti«nin əsasında RSDFP-nin Bakı komitəsinin nəzdində „Hümmət“ təşkilatı» yaradılmışdır. Bu təşkilatın banilərindən  biri Məhəmməd Əmin Rəsulzadə (1884-1955) olmuşdur. Təşkilatın «Hümmət» adlı qəzeti də nəşr edilmiş, (1904-1905-ci illər, cəmi 6 nömrə), qəzetin əsas naşirlərindən biri də M.Ə.Rəsulzadə olmuşdur. Lakin hələlik onun bir nömrəsi də tapılmamışdır.

    Bundan sonra qəzet öz nəşrini dayandırır, 1906-cı ilin dekabrından «Təkamül» adı ilə çıxır. Həmin illərdə Bakı neft mədənlərində və Azərbaycanın qəzalarına ana dilində inqilabi qəzet və intibahnamələrin göndərilməsi bilavasitə M.Ə.Rəsulzadənin adı ilə bağlıdır. İ.Stalinlə çox səmimi və yaxın dost olmuşdur. 1954-cü ildə, İstanbulda çıxan «Dünya» qəzeti M.Ə.Rəsulzadənin «Stalin ilə inqilab» adlı sil-silə xatirə-məqaləsini çap etdirmişdir.


Ardı →

Fyodr Mixayloviç Dostayevski : “Gülməli adamın yuxusu”

Mən gülməli adamam. İndi mənə dəli deyirlər. Onlara hələ də gülməli görünməsəydim, dəli sayılmağım rütbəmin qalxması olardı. Amma daha heç acıqlanmıram, indi onların hamısı mənə əzizdir, üstümə güləndə də niyəsə lap əziz gəlirlər. Onlara baxanda bu qədər kədərlənməsəydim, özüm də gülərdim, əlbətdə, özümə yox — onları sevdiyimdən gülərdim. Kədərimin səbəbi budur ki, mən həqiqəti bilirəm, onlarsa yox. Ooh, həqiqəti tək bilmək adama necə də çətindir! Amma onlar bunu başa düşməz. Yox, başa düşməz.


Ardı →

Allahı qatil edənlər (I hissə)

ALLAHI QATİL EDƏNLƏR.

Qəssabın indicə boğazına bıçaq çəkdiyi qoyun kimi fınxırır, dabanları ilə torpağı eşir və ildırım çaxmış adam necə qovrulurdusa elə qovrulur, nə baş verdiyini anışdıra bilmirdi. Və yəqin ki, anışdırmağa heç vaxtı da çatmayacaqdı, ömrünün son dəqiqələrini yaşayırdı. İlk anda ildırım sandığı güllə sağ çiynini parçalamışdı. Yaradan buğlana-buğlana axan qanın barıt iyinə qarışmış qəribə bir qoxusu gəlirdi. Amma artıq o bu qəribə qoxunu hiss edəcək, duyacaq halda deyildi.
   
   Çox çətinliklə gözlərini açmaq istədi, qanı üz-gözünə dağıldığından kipriklərini zorla aralaya bildi, amma heç nəyi aydın görə bilmədi. Ağacların arasından süzülüb gələn gün işığının qarşısını nə isə kəsmişdi. İldırım sandığı qəfil güllə zərbəsindən sonra hissi yavaş-yavaş özünə qayıdırdı. Və nəhayət başa düşdü ki, onu ildırım vurmayıb, güllə dəyib. Əlini silahına atmaq istədi, amma nə illah elədi əli sözünə baxmadı, elə bil bədəninin bir tərəfi yox idi. Buğlanan qanının və barıtın qoxusunu da indi duymağa başladı. Alnına dayadılmış tüfəngin hələ soyumamış isti lüləsini də hiss elədi. Hissi özünə qayıtdıqca gözlərini bir az da geniş aça bildi və gördü ki, ağacların arasından süzülüb gələn gün işığının qarşısını kəsən nə isə yox, onun canını almağa hazırlaşan Əzrayıldı və qonub sinəsinə. Və bu Əzrayıl onun canını bir anda alıb ona öldüyünü bilməmək xoşbəxtliyini qismət etmək istəmirdi. Və sanki Əzrayıl bu əzablı ölümü ona yaşatmaqdan bir zövq, bir ləzzət alırdı. 
   
   Amma sinəsinə qonmuş Əzrayıl Allahın insanların içində həmişə vahimə ilə gəzdirdiyi və heç vaxt qaçıb qurtula bilmədiyi mələyinə qətiyyən oxşamırdı- nə əlində alma vardı, nə də qılınc. Adicə insan idi, üz-gözündən də zəhər-zəhrimar yağan bir insan. Və bu insan çox soyuqqanlılıqla tüfəngi onun alnına dayamışdı, amma atmırdı, ovunun ölüm qabağı çəkdiyi əzabı seyr edərək ürəyini soyudurdu. 


Ardı →

Böyük Sui-qəsd nəzəriyyəsi - I hissə- II fəsil

II FƏSİL

 UNUTMA!!!

İmranı telefon zəngi yuxudan oyatdı. Nədənsə çox həyəcanlı idi. Yerindən qalxanda prostinanın tər-su içində olduğunu hiss olunurdu. Distansion panasonic telefon isə artıq dördüncü dəfə idi ki, dınqıldayırdı. İmrana çox qəribə gəldi ki, telefon yanında olduğu halda, səsi mətbəx tərəfdən gəlirdi. Həm də, adi şəhər telefonuna zəng gəlsə də, telefonu balışının yanında olan mobil telefonun “Nokia” adlı zəng tonunu  çıxarırdı. Axı adi telefonda belə zəng çalarları olmur. Nədənsə əmin idi ki, bu məhz ev telefonundan çıxan zəngin səsi idi. Ayağa qalxmağı ilə mətbəxə daxil olmağı bir oldu. Gözləri qırpmaqla artıq telefon əlində idi. İmran baş çıxara bilmədi ki, bu neçə gün yuxusuzluğun nəticəsidir yoxsa onun başına doğrudan da hava gəlir. Belə sürətli şəkildə hərəkətlər etmək çevik milçəklərə belə qismət olmurdu. Hələ bu fikirlərdən ayrılmamışdı ki, telefonun “TALK” düyməsini necə basdığını özü də bilmədi. Sanki ruhu başqa bir kəsin bədəninə girmişdi və hərəkətlərini başqası idarə edirdi. Xəttin o biri tərəfindən çox sakit şəkildə danışan yaşlı bir adamın səsi eşidildi.

-         Sən deyəsən məsələnin nə qədər ciddi olduğunu bilmirsən. Beş saniyəyə pulları çatdırmasan qardaşının başının necə kəsildiyini öz qulaqlarınla eşidəcəksən

-         Bir-İki-....

İmranın ürəyi az qala partlayacaqdı. Beş saniyəyə pulu naməlum yerə- bəlkə də kilometrlərlə uzaq məsafəyə çatdırmaq, bu nə ağılasığmaz fikir idi belə-deyə İmran təlaş içində fikirləşdi. Üçüncü saniyə eşidilməmişdi ki, xəttin o biri ucundan qardaşının fəryadı eşidildi.

-         İmran qurban olum, bunları qoyma...qoyma məni öldürsünlər.


Ardı →

Şafak`ın "İskəndər"i

Bu yaxınlarda məşhur türk qadın yazarı Elif Şafakın romanlarından biri olan “İskəndər”i oxuyub bitirdim.Bu yeni roman oxucuya Fərat çayı yaxınlarında yerləşən Mala Çar Bayan adlı kürd kəndində yaşayan, sonradan Londona köçən kürd-türk əsilli bir ailənin faciəsi şəklində təqdim olunur.Əsər bu kənddə yaşayan onbir nəfərdən ibarət ailənin sonuncu iki nümayəndəsindən biri olan Pəmbə Kaderin (digəri Cəmilə Yeter) kədərli həyat hekayəsinin qızı Əsma tərəfindən onun həqiqi ölümündən sonra yazdığı əlyazmalardan ibarətdir.Təsadüfən Pəmbənin həqiqi ölümü ifadəsini işlətmədim,belə ki, bir dəfə Pəmbənin oğlu İskəndər tərəfindən öldürüldüyü zənn edilmiş və İskəndərə buna görə 13 il həbs cəzası da verlmişdi.Amma əslində İskəndər səhvən anasının yerinə onun Londona qonaq gələn əkiz bacısı Cəmiləni öldürmüş,Pəmbəyə çox yaxın bəzi insanlardan başqa heç kim bunun fərqinə varmamışdır.
Davamı →

Padşahlar üçün cinsi ensiklopediya: “Qabusnamə”

Osmanlının əfsanə kitabı “Qabusnamə”dən tövsiyyələr

Mərcimək Əhmədin Sultan İkinci Murad şərəfinə türkcəyə çevirdiyi “Qabusnamə” 500 ildir dünyaya sekslə necə məşğul olmağı öyrədir. Bu şah əsər hər bir kişinin kitabxanasında mütləq olmalıdır. 

Mərcimək Əhməd 500 il əvvəl yəni, XV əsrdə yaşamış tərcüməçidir. Həyatdakı ən böyük uğuru farsca bir kitabı türkcəyə çevirmək olub. Amma bu işi elə bir savad və bacarıqla edib ki, üstündən əsrlər keçməsinə baxmayaraq əsər hələ də insanlar üçün çox önəmli bir qaynaq hesab olunur. İnsanlar kitabı əllərindən buraxmırlar. 
Ardı →

Kimdir klassik?

Bizdə də dəbdir, hamıya “canlı klassik” deyirlər.

Vəfat etmiş yazıçılar haqda da səxavətlə “klassik” sözü işlədilir.
Süleyman Rəhimov klassikdirmi, o klassikdirsə Mirzə Cəlil də klassik olurmu?

Və yaxud Hüseyn Arif də klassikdirmi?

Ardı →