Kayzen

 

   

Qoy çalıb-oynasın Vətən torpağı,
Göylər səcdə qılsın bu ülviyyətə.
Ölümün, zülmətin qara bayrağı
Bu gün təslim oldu bizim qüdrətə!

                    ***

Yazılsın tarixə bir qızıl xətlə
45-ci ilin doqquz may günü.
Başlansın şeirlə, sazla, söhbətlə
Bu ellər bayramı, ellər düyünü.

                    ***

Mən də haqq eşqinə, insan eşqinə
Günəşi qaldırdım piyalə kimi.
Şəhidlər ömrünün saf türbəsinə
Şeirim ətir saçır bir lalə kimi…

                    ***

Davamı →

Rəsul Rza 1910-cu il mayın 19-da Göyçay şəhərində doğulub. Məmmədxanovlar nəslindən olan atası İbrahim kənddə mirzəlik və xırdavatçılıqla məşğul olub. Göyçayda dəftərxanada tərcüməçi və dilmanc işləyib. Qızlarını ilk dəfə məktəbə göndərdiyi və onlara çadrasız gəzməyə icazə verdiyi üçün İbrahim bəyin ailəsinə dindən dönmüş, bəhayi ləqəbi veriblər.

Davamı →

İclasların birində Süleyman Rüstəm:
— Yazıçılar İttifaqındakı birlik heç Sovet ordusunda yoxdur. Çünki Əli Vəliyevlə Süleyman Rəhimov barışıb.
Məmmədəmin Rəsulzadənin məzarını ziyarət etmək istəyib. İcazə yoxmuş. Bir az söz-söhbətdən sonra nəhayət şairi Rəsulzadənin məzarına aparırlar. Şahidlərdən birinin müşahidəsinə görə, Süleyman Rüstəm uzun müddət yaşarmış gözünü silə-silə lal-dinməz başdaşının yanında oturubmuş.

Davamı →

Kür çayında bərə işlədən orta yaşlı bir adam sahildən ona əl edən qıvrımsaç müştərini çayın bu üzünə keçirir. Müştəri əlindəki çubuğu astadan suya çırpa-çırpa dodağının altında nəsə deyir. Bərəçi diqqət edəndə onun şeir dediyini hiss edir və soruşur:

Davamı →

Bədii fikir tarixində nə qədər novasiyalar baş versə də, ədəbiyyat tarixçiliyi özünün inkişaf istiqamətlərinə, həm də retrospeksiyanın köməyi ilə nəzər salmağı üstün tutmuşdur. Bununla belə, elə sənətkarlar vardır ki, onların yaradıcılığı milli ədəbiyyatın yükünü çiynində daşıyıb, daim bədii təfəkkürün yolunu işıqlandırmaqdadır. Əslində, belə planetar düşüncəli sənətkarlar hər xalqın ədəbiyyatında kompas rolunu oynamış və bu gün də oynamaqdadırlar.

Davamı →

Martın 21-də ustad şair və böyük şəxsiyyət Səməd Vurğunun 115 yaşı tamam olur. Bu uzun illərin yarıdan azını — 50 ilini sözünü şair özü yaşatmış, 65 ilini isə sözü şairi yaşatmaqdadır. Sözlə sahibinin ayrı düşməsi, əslində, «cismani» ayrılıqdır. Sağlığında şair sözünün necə şöhrətini aləmə yayırdısa, indi də «müsəlləh əsgər» kimi keşiyində durub, şairi yaşadan sözüdür...

Davamı →

Quşlar qatar-qatar ellərdən keçər, 
Bəşər nəsil-nəsil dünyadan köçər; 
İnsanlıq gah zəhər, gah şərbət içər…
Əzəldən belədir hökmü zamanın - 
Düyümlü bir sirri var asimanın! 

Çarxını qurduqça dövranın əli 
Bəzən ağlar olur, bəzən gülməli… 
İnsanın ən böyük eşqi, əməli 
Bəzən aslan kimi çırpınır darda, 
Bəzən də qərq olur fırtınalarda… 


Ardı →

      Son vaxtlarda Azərbaycan Sovet Yazıçıları İttifaqında baş verən hadisələr və bu haqda partiya orqanlarımızın yazdığı vaxtlı və haqlı tənqidlər geniş oxucu kütlələrini düşündürməyə bilməz.

Biz işimizdə buraxdığımız səhvlərə göz yummadan, sağlam bolşevik özünütənqidi ilə bu səhvləri ləğv etməli, sovet ədəbiyyatımızın iri addımlarla inkişafını təmin etməliyik. 

     Azərbaycan Sovet Yazıçıları İttifaqı öz siyasi-ideoloji istiqaməti ilə böyük partiyamıza daim sadiq qalaraq bütün xalq düşmənlərinin ədəbiyyat sahəsinə soxulan agentləri ilə dönməz və yorulmaz mübarizə aparmışdır.

Ardı →

MƏN TƏLƏSMİRƏM

Dostlar, badələri qaldırın içək! 
Gecə, ulduzludur, hava da sərin. 
Demirəm məst olub dünyadan keçək… 
Deyirəm mehriban düşüncələrin 
İsti qücağında qızınaq bir az… 
Qoy uzansın gecə, geciksin səhər, 
Yuxuya getməsin məclisdəkilər – 
Mənim söhbətimdən yorulmaq olmaz. 
Hələ yer üstündə, insan yanında 
Deyib danışmaqdan doymamışam mən… 
Uzadaq ömrünü hər bir anın da, 
Yel kimi keçməsin vaxt üstümüzdən… 
Bu aylı gecədə, bu dağ döşündə, 
Bu sazlı, söhbətli bulaq başında 
Bu saat, bu dəm 
Heç yana, heç yerə mən tələsmirəm! 

Ardı →

Bahar, istəklimsən başdan-binadan,
Ən gözəl qızısan sən təbiətin.
Xoşbəxt yaranmısan xoşbəxt anadan,
Gözünün odusan şeirin, sənətin,
Ən gözəl qızısan sən təbiətin.

Mənim də şair tək qanım qaynardır,
Yerdə arzularım gül açır rəng-rəng.
Başımda daima fikirlər vardır,
Daima döyünür sinəmdə ürək,
Yerdə arzularım gül açır rəng-rəng. 

Sükuta düşmənsən əzəldən sən də,
Nə yatır, nə də bir sakit olursan.
Çöllərə min yaşıl xalı sərsən də,
Çarpışıb yağışla, boranla, qarla,
Qışın son nəfəsi qasırğalarla
Sən də döyüşlərdə yaşa dolursan,
Nə yatır, nə də bir sakit olursan. 

Ardı →