Kayzen

Et ses cris grands cassalent les echos des rivages.
(Və onun müdhiş bağırtıları sahillərin əksi-sədasını parçalayırdı).
                                                               Emil Verharn.


Oturmuş yorğun və sarı bir axşam çarpayımın başında,
Dinlət – xəfif yel əsməsinə gizli-gizli gülən durğun
                             sular kibi qəlbimin döyünməsini.
Dostlar etmiş qəlbimdən baxan sərzənişli gözlərə vida,
Dinlərim bir gecəlik sevgilim olan çocuk gərdanlı
                                       bir kadın kibi saçlarımı oxşayan
                                       bu axşamın duyumlu nəğməsini…
Ardı →

Qızıl meydanı kilidləmişdi bir dəniz,
Keçmək üçün yox idi bir iz...
Yox idi bir iz.
Kimsə bilməz ki, iz bulmamak nə qədər ağırdır...
O bir quş idi, uçdu Qızıl meydana vardı
Qızıl meydanda bir ehram kibi durmuşdu məzar,
Bir böyük məzar ki, Leninin məzarıdır
Qapısı önündə bir həsir kibi sərdi qanadlarını
Dənizi yaran kahramanlar sürdü üzərindən dəmir zirehli qır atlarını
Çırpdı qanad, qondu bir ayın yalına...
Bir kamçı dəydi alnına...
Yıxıldı sərçəcik yerə...
Ağlamadı,
Ardı →

Fikirli gəlirəm, dalğın gəlirəm,
Qayğılı gözlərin çəkir şəklimi.
Bəzən gec gəlirəm, yorğun gəlirəm
Bitirsən qapıda bənövşə kimi

Bəlkə min suçumu bilmisən mənim,
Birini üzümə vurmamısan heç.
Eyhamla üzümə gülmüsən mənim,
Bircə yol üzümə durmamısan heç

Ardı →

Xahiş edirəm hər kəsdən diqqətlə oxuyub öz obyektiv fikirıərini desinlər. Tənqidi fikirləriniz mənim üçün çox önəmlidir. Bircə su sözünü çox işlətdiyimi irad tutmayın çünki bu belə lazım idi belə olub. Xahiş edirəm şeir haqqında öz fikirlərinizi bildirin. 
 

                                                         SU və HƏYAT

                                       Dünya yaranmamışdan

                                                          allah suyu yaratdı,

                                       Çiçəklərə can verdi

                                                          təbiəti oyatdı.

                                       Su doldu bitkilərin

                                                          damarına, qanına,

                                       Su doldu hər canlının

                                                          nəfəsinə canına.

Ardı →

Tibetə get
Dəvəyə min
Incil oxu
Ayaqqabılarını maviyə boya
Saqqal saxla
Kağız bir qayıqla gəz dünyanı
“the saturday evening post”a abunə ol
yeməyi ağzının sol tərəfində çeynə
tək ayaqlı bir qadınla evlən
küt ülgüclə təraş ol
və qadının qoluna adını döydür
benzinlə fırçala dişlərini
bütün günü yat və gecə ağaclara dırmaş
keşiş ol
viskini pivəylə iç
başını suyun altında saxla
və skripka çal
Ardı →

     Dünya kiminə kef, kiminə dərd-qəm,
 
      Bunları qanana yazığım gəlir.

      Duyub, düşündükcə ömrün sonunu,

      İnsanam, insana yazığım gəlir. 
Ardı →

Bu da gündür keçər,gedər bir zaman,
Oğulların qisas alar yağıdan.
Taleyinə gülümsəyər asiman,
Ağlama ,Vətən, ağlama!
 
Ardı →

Səni günəşə də qısqanıram mən,

Axı məndən qabaq o görür səni.

Səni qısqanıram ulduza, aya

Hər gecə nuruyla öpür çöhrəni.

Səni qısqanıram əsən küləyə

O, mənsiz zülfünə çəkir əlini.

Səni qısqanıram gülə, çiçəyə

Bilmərsən, oğurlar birdən ətrini.

Səni qısqanıram yad baxışlara,

Hər baxış iz olub qalar üzündə.

Səni qısqanıram talehimə də,

Sevgim özgəsinin qisməti olar...

 

Müəllifin kimliyini bilmirəm.

Davamı →

 

Tarı qucağında qoca tarzənin,

Bir hava çalmaya, dəhşətdi-dəhşət.

Xəstə halsız ola, təbib dərd bilən,

Yaxına gəlməyə, dəhşətdi-dəhşət.

 

Gözün günahından düşəsən qana

Buzdan od alasan, varlığın yana

Dərdin səpələnə Azərbaycana,

Sevgilin bilməyə, dəhşətdi-dəhşət.

Ardı →

Bu küçənin adı

Əhməd Cavad olmasaydı da,

Burda saçı-saqqallı

toz torpaqlı

şam ağacı durmasaydı da,

ay işığı hər gecə

Ardı →