Kayzen

Sən getdin… sənsizlik mənimlə qaldı,
Üzsüz qonaq kimi getmək bilmədi.
Sən getdin… könlümü qüssə-qəm aldı,
Günlər aya döndü, ötmək bilmədi...

Sən getdin… dəyişdi fəsillər bir-bir,
Guya, bu yoxluğa alışdım mən də.
Silib xəyalları sətirbəsətir,
Ayaqda qalmağa çalışdım mən də.
Davamı →

Məni imtahana çəkdi təbiət,
yollarda bərkiyə-bərkiyə gəldim.
Könlümdə təsəlli, gözümdə ülfət,
bu dünya sərgidir, sərgiyə gəldim.
Ardı →

Həm aşikar gəzirəm,
Həm pünhan axtarıram.
Təmiz ürək, təmiz qəlb,
Pak vicdan axtarıram.

Nə bəy, nə xan, nə nökər,
Nə sultan axtarıram.
Vallah, billah nə şöhrət,
Nə ad-san axtarıram.

Məni anlaya bilən,
Bir insan axtarıram.
Yerdən əlim üzülüb,
Asiman axtarıram.
Qəlbimi qana bilən,
Bir insan axtarıram!

Bəhmən Vətənoğlu
Davamı →

Üzünü qırxandan sonra,
Oldun cavan oğlan, baba.
Gözəllərə bir göz vurdun,
Hamsı oldu heyran, baba.

Könlün cavan, özün qoca,
Ardı →

Anam olsan belə, ay anam, xeyli,
Səndən gileyliyəm, səndən gileyli...
Sən duymaq, düşünmək öyrətdin mənə,
Duyub-düşünməkdən azad olaydım.

Ardı →

Çatlayir,Xanbaci,qəmdən ürəyim,
Qavuşub lap aciğimdan kürəyim!
Nola bir evdə qoyaydiz qarabaş,
Verməyəydiz məni bu əbləhə,kaş!

Mən ki,damdan bacadan baxmaz idim,
Su kimi hər tərəfə axmaz idim;
Oturub aç komasinda atamin,
Biş-düşün hazir edərdim anamin;
Davamı →

Sonra nə oldusa, yadıma gəlmir,
Onu bilirəm ki, qanım qaynadı.
Onu bilirəm ki, ruhum oynadı,
Sonra nə oldusa, yadıma gəlmir.

Ardı →

Sənə elə gəlir unudacaqsan
Qəlbini kimləsə ovudacaqsan
Bir zaman göz yaşın qurudacaqsan
Zaman xatirədən hər şeyi silir?
Sənə elə gəlir…

Ardı →

Görmüsən dünyanın min cür üzünü,
Hansıdı qardaşın, atan, gözəlçə ?
Bir qarın çörəkçün hər gün özünü,
Qucaqdan qucağa atan gözəlçə-
Tulla o qədəhi, saxla gülməyi
Gülmə ağlamağı, ağla gülməyi…
Ardı →