İnkişaf etmək istəyənlər üçün maraqlı məlumatlar olan kollektiv bloq servisi
“Amin” sözünün etimologiyası qədim misir allah Amonun adı ilə bağlıdır. Amon və yaxud Amen, Amoun, Ammen, Amoun kimi adı gedən tanrı günəş tanrısı sayılır. Həmçinin Misir tarixində ilk tanrı sayılır.
Bibliya və Qurandan az çox başı çıxan biriləri də bilir ki, bu kitabların kökü gedib Misirə çıxır. Hətta Musa peyğəmbərin Misir fironu ilə söhbətlər və s.
Bundan əlavə bugün mövcud olan hər 3 ilahi dində günəşin tanrılaşması ilə bağlı simvollar və dəlillərə kifayət qədər çox rast gəlinir. Əgər “Zeigeist” filminin birinci hissəsinə baxan olubsa, orada İsa peyğəmbəri necə günəş simvolu kimi təqdim olunduğunu açıq aydın sübut edirlər.
Xristianların bibliyasında adı çəkilən “amin”lər İsa peyğəmbərlə bağlıdır. Halbuki Yəhudilərin Tövratında, özü də ilkin variant sayılan ibrani dildə olan kitabda isə Amin yaradılışın başlanğıcı və hər şeyin şahidcisi kimi təqdim olunur. “Tanrı Amin” sözü bir neçə yerdə işlədilir. Talmudda Amin sözü – “güvenilən tanrı” kimi qələmə verilir.
Beynəlmiləl dil sayılan latın dilində “amin” sözü “amen” kimi gedir. Həmçinin bir çox dillərdə “amin” sözü “amen” kimi yazılır və səslənir.
Ərəbcədən “Amin” sözü 3 hərifli (elif-mim-nun)
Həzrət Mühəmməd Peyğəmbərin (s) zamanında müsəlmanlardan biri kasıblıqdan əziyyət çəkirdi. Nə bacardığı bir peşə, nə də xərcləmək üçün sərmayəsi vardı.
Əli hər yerdən üzülmüş müsəlman əlacı bunda gördü ki, Peyğəmbərin yanına gedib ondan pul istəsin. Bu məqsədlə Mədinə məscidinə gəldi, Peyğəmbərin hüzuruna daxil olub bir tərəfdə oturdu, o həzrətə yaxınlaşıb dərdini söyləmək üçün imkan gözləməyə başladı. Bu zaman eşitdi ki, Peyğəmbər öz səhabələrinə buyurur: “Hər kim bizdən nəsə istəsə, ona verərik. Amma kim başqalarına möhtac olmaqdan çəkinsə, Allah onu hamıdan ehtiyacsız edər”.
O adam Peyğəmbərin bu sözlərini eşidəndən sonra xahişini bildirməyə utandı və heç nə demədən evinə qayıtdı. Ertəsi gün yenə Peyğəmbərin hüzuruna gəldi. Bu dəfə də Peyğəmbərin eyni məzmunlu sözlərini eşidib, o həzrətdən nəsə istəməyə ehtiyac duymadı. Üçüncü gün də eyni hadisə təkrar oldu.
Kasıb müsəlman xahişini Peyğəmbərə çatdırmaq fikrindən birdəfəlik əl çəkdi. Qonşusundan bir balta kirayə aldı. Baltanı götürüb şəhər kənarındakı dağlara qalxdı, oradakı ağaclardan və kollardan bir az qırıb odun hazırladı, odunu şəhərə gətirib satdı. Pula bir az arpa unu alıb evə apardı, həmin undan çörək bişirib yedilər. Ertəsi gün bu işi davam etdirdi. Bir neçə gündən sonra özünə bir balta aldı. Artıq odunu öz baltası ilə doğramağa başladı. Get-gedə dolanışığı yaxşılaşdı. Odunun pulundan kənara qoyub yığdı, özünə iki dəvə aldı. Indi odunu dəvələrlə daşıdığı üçün daha çox işləyə bilirdi. Bundan əlavə, özünə xidmətçilər tutdu. Quru çörəyə möhtac olduğu günlərdən indi əsər-əlamət qalmamışdı.