Kayzen

Bir gün səni tərk etsəm,
Ölümə doğru getsəm,
Basdırın gitaramla,
Məni çay qumluğunda.

Bir gün səni tərk etsəm,
Ölümə doğru getsəm,
Gömün çiçək dibinə,
Portağal bağlarında.

Bir gün səni tərk etsəm, 
Ölümə doğru getsəm,
Yelqovana dönəcəm,
Evlərin damlarında.

Sükut olsun hər yerdə! 
Mən öləndə,
Mən öləndə...

Sükut
Dostum,
dinlə bu səssizliyi,
Dalğaların səsini,
Dağların nəfəsini,
Hopdurmuşdur özünə,
Sükut yerə əyilir,
Düz torpağın üzünə…

Ardı →

İnsanlar da balıq konservləri kimidir
Onların üzərlərində qırıq-qırıq xətlərlə
Tarixi rəqəmlər yazılır:
“Son unudulma tarixi”
İnsanların da gün gəlir vaxtları keçir
Balıq konservləri kimi onlar da bir gün
Acı bir dad verərək zibil qutusuna atılır

Ardı →

boş zərfin içində
bir az təsəlli 
             (Rasim Qaraca) 

...bilsək dünyaya gəlməzdik
analar aldatdı bizi 
                     (Ramiz Rövşən) 

Söyləsəm təsiri yox, sussam könül razı deyil 
                                                      (Füzuli) 

Yağış meydan sulayır, çöl soyuq
Otaq isti...
bəsdi...
dəlilik etmə...
Getmə... 
        (Elxan Zal) 

...sən bu dünyaya nə verə bilərsən ki
uzağı bir oğlan
bir qız uşağı 
          (Zamin Hacı) 
Ardı →

Bu ağac öləcək,
Üzündən gözündən tökülür ölüm.
Bu ağac öləcək, bu gün ya sabah.                         

Bu ağaca qonan o quş öləcək,
Üzündən gözündən tökülür ölüm.
O quş da öləcək, bu gün ya sabah.

O quşa dən səpən o qız öləcək,
Üzündən gözündən tökülür ölüm.
O qız da öləcək, bu gün ya sabah.

Ardı →

Şirin-şirin yuxudaydıq, 
Bir zalım oyatdı bizi.
Anaların gucağından
Bu dünyaya atdı bizi.

Düşdük yolların ağına,
Baxtımızın sorağına,
Qatdı bizi qabağına,
Əlində oynatdı bizi.

Biz ki yol nədi bilməzdik,
Biz ki öl nədi bilməzdik,
Bilsək dünyaya gəlməzdik,
Analar aldatdı bizi…
Davamı →

Bu güzgüyə bir vaxt qoşa baxardıq,-
bu güzgüdə yerin indi boş qalıb.
Bəlkə səndən bu güzgünün canında
dodaq qalıb, kirpik qalıb, qaş qalıb?

Göz yaşların canındadı, bəlkə də
damla-damla əriyəcək bu güzgü.
Bir gün sənin ayağınla dünyada
ayaq açıb yeriyəcək bu güzgü. 

Bəlkə, səni axtaracaq, gəzəcək
milyon-milyon adamların içində.
Görən kimi tanıyacaq üzünü
ən qaranlıq axşamların içində.

Qaçacaqsan bu güzgünün əlindən,
Dönəcəksən o döngəyə, bu tinə.
Adamları, maşınları, evləri
Atacaqsan bu güzgünün cənginə.

Ardı →

Dayanacaqda üç nəfər.
Kişi, qadın və uşaq.

Kişinin əlləri ciblərində.
Qadın uşağın əlini tutmuş.

kişi hüzünlü... 
Hüzünlü mahnılar kimi hüznlü.

qadın gözəl...
Gözəl xatirələr kimi gözəl.

uşaq...
Gözəl xatirələr kimi hüznlü,
Hüzünlü mahnılar kimi gözəl. 
Davamı →

DOĞMA  YALAN ...

Sənə güclüyəm deyəndə
aciz idim mən,
çox aciz
Sənə yaxınam deyəndə
sonu gözlə görünməyən-
yollar qədər uzaq idim.

Sənə qorxma dediyimdə
özüm tir-tir əsirdim mən.
Sənə ümüd bəxş edəndə
bilirsənmi,
əlimdə bir iti bıçaq
ümüdümü “kəsirdim” mən.

Sənə ağlama deyəndə
hönkürtüdən
içimdə tufan var idi
Göz yaşlarını siləndə
öz gözümdə qan var idi.
Ardı →

Dişlərim töküldü,saçım ağardı,
Yaşın nə günahı?,yaş bəhanədi.
Taleyim daş atdı,başımı yardı,
Buna daş neyləsin?,daş bəhanədi.

Bəzən baharda da saralır yarpaq,
Taleyin əlində hər şey oyuncaq,
İnsanı öldürən əcəldir ancaq,
Azar da ,bezar da, boş bəhanədi.

Ardı →

Ömür gün yoldaşıma       Fikirli gəlirəm, dalğın gəlirəm,
Qayğılı gözlərin çəkir şəklimi.
Bəzən gec gəlirəm, yorğun gəlirəm
Bitirsən qapıda bənövşə kimi… 
Bəlkə min suçumu bilmisən mənim,
Birini üzümə vurmamısan heç.
Eyhamla üzümə gülmüsən mənim,
Birce yol üzümə durmamısan heç.

Hər kəs taleyile gəlir həyata,
Demirəm, ürəyi yumşaq olmuşam.
Dəcəl uşaqlara mülayim ata,
Səninçün ən dəcəl uşaq olmuşam.

Ardı →